Son İnsanüstü Yaratık Michael Fassbender

1977 yılında doğup tam hayal ettiği gibi, 30 yaşına geldiğinde hiç tanımadığı hayatlarda izler bırakmaya başlamak, herkesin harcı değil. Hikayenin gerisi daha da iyi. 2008’de Açlık (Hunger) filmiyle IRA militanı Bobby Sands’i canlandırarak “Başkalarının hayatı böyle oynanır işte” dedirtip bugüne kadar iki kez Oscar’a aday oldu. Henüz Oscar kazanamadı ama olsun; kazanacağına inanıyor.

7, onun şanslı numarası gibi. 2007 için bir şeyler hissetmiş, o yılın önemli bir yıl olduğunu düşünmüş. “Belki de 1977’de doğduğum içindir” diyor: “Saçma gelebilir, farkındayım. İşlerin yolunda gideceğini biliyordum demiyorum, sadece yoluma bir şans çıkacağını hissediyor ve ona hazır olmak istiyordum” diye konuşuyor. Hakikaten de 2007 yılından itibaren üç adet Steve McQueen filminde oynaması, kariyerinin önemli noktalarını oluşturuyor. Steve McQueen serüveni ise biraz sıkıntılı başlamış. Açlık filmi için oyuncu seçimlerinde, başta etkilemeyi başaramamış onu. Yönetmen, kast direktörünün isteği sonucu ikinci seçmede kararını vermiş: “Sonra parladı. Sorumluluk ve bağlılık düzeyini gösterdi ve gördüm: Bu çocuk ciddi.”

Açlık’ta muazzam bir oyunculuk sergilese de tüm dünyanın ona gözünü çevirdiği an Utanç (Shame) filmiydi. Seks bağımlısı bir karakteri canlandıran Fassbender’in Oscar’a aday olmaması nedeniyle yönetmen McQueen, “Toplumumuz seksten korkuyor, tek sebebi bu” derken asıl tartışma başka bir alanda sürüyordu. Ona bu filmden kalan, neredeyse oyunculuğunu gölgeleyen ve “geyik” malzemesi haline gelen anatomisiydi. Bu, aslında hatırı sayılır sayıda erkeğin de istediği bir şeydir ama Geroge Clooney’nin Altın Küre ödül töreninde, çıplaklık sorumluluğunu aldığı için teşekkür edip “Hey Michael, gerçekten ellerin arkadan bağlı şekilde golf oynayabilirsen, bunu dene dostum” cümlesiyle tüm salonu güldürmesi, bir süre gündemdeki tek konunun Michael Fassbender’in penisi olmasına yol açmıştı.

Hakkında hazırlanan galeriler mi ararsınız, sağda solda oyuncuyu kenara çekip cinsel organıyla ilgili soru soran mı... Ne çok konuşulmuştu! Nicelik bilgisi olsun bu da: Google’a “Michael Fassbender penis” yazarsanız size 154 bin cevap veriyor. Fassbender 2011 yılında çekilen film için o dönem bile konuşulan konu hakkında, 2014’te şöyle serzenişte bulunuyor: “Ayağa kalkıp penisim hakkında konuşmayı bırakın diyemem ki insanlara. Neyse odur. Sadece bu durumun filmi gölgelemesinden endişelenirim. Penis şakalarının rahatsız edip etmediğine gelince… Rahatsız ediyor. Gidin, sadece filmi görün işte.”

Fassbender, önemli yönetmenlerle çalıştı ve tıpkı izleyiciler gibi onlarda da iz bıraktı: Ridley Scott, Quentin Tarantino, Steve McQueen, Steven Soderbergh, David Cronenberg... Macbeth filmindeki yönetmeni Justin Kurzel mesela, onunla çalışmanın nasıl bir şey olduğunu şöyle anlatıyor: “Rolüne çok hazırlıklı biri, hiç metinlere (konuşma metinleri) uzanmıyor. Bu şekilde, o anın şartlarına çok açık oluyor; o gün ne oluyor, etrafındaki insanlar ne yapıyor… O anda bir şeyler keşfedebiliyor. Oyuncu olmasının nedeni de, en iyilerden biri olmasının nedeni de bu.”

Nasıl bu kadar iyi olabiliyor peki? Çalışma metodu tasarlanmış ve kendine has: “Metin üzerinden defalarca geçiyorum. Yüzlerce kez. Bu, bir şeyi düşündüğünüzden çok defa yapmak oluyor. Karakterlerle ilgili düşüncelerim var, onlarla ilgili şeyler öğreniyorum ama bu, işin büyüğünü yaparken çok da şart değil.”

Bu metodu uyguladığı anlardan biri, Açlık filminde canlandırdığı IRA lideri Bobby Sands’in Rahip Moran’la yaptığı, “bedenin kime ait olduğu” konusundaki unutulmaz tartışma sahnesi olmuş. Bu sahnede Liam Cunningham’la karşılıklı oynayan Fassbender, Belfast’ta kaldıkları evde 10 gün boyunca günde 10 kez oynayarak başarmış. Ve 15 dakikalık, tek çekimlik sahne, dördüncü denemede eksiksiz tamamlanmış.

Erman Ata Uncu, 2012’de Radikal’de şöyle anlatıyor Fassbender’in ustalığını: “Britanya ekolünden gelen oyuncularla metot oyunculuğunu benimsemiş ABD’li meslektaşları arasındaki farkı anlatmak için sık sık kullanılan, bildik bir anekdottur. Laurence Olivier, Marathon Man’de beraber oynadığı Dustin Hoffman’ın metot oyunculuğu taktiklerine ‘Biraz da oynamayı deneseniz’ diye karşılık verir (gerçi Hoffman tabii ki yalanlar bu söylentiyi). Olivier’nin olası cool’luğu bir yana, kendini rolüne adayan taraf Fassbender gibi bir isim olunca insan etkilenmeden edemiyor. Metot oyunculuğunun şahı Marlon Brando’yla Fassbender arasındaki benzetmeler gırla gidiyor.”

Üç filminde onu oynatan yönetmen Steve McQueen de Fassbender’in geldiği noktayı aktarırken Brando konusuna değiniyor: “İnsanlar Michael yüzünden aktör olmak istiyor. Başka aktörler sırf Michael oynayacak diye o filmde yer almak istiyor. Bu, onun ne kadar etki bırakan biri olduğunu gösteriyor. Sıradışı şekilde hem başrol hem de karakter oyuncusu. Brando ismini söyleyebilirim. Sadece Marlon Brando, bu iki özelliği barındıran bir oyuncuydu.”

Onun çarpıcılığının da farkında McQueen: “Tabii ki o bir seks sembolü. En çarpıcı, güzel kadınların Michael’a yanaştığını gözlerimle gördüm. Çok çekici bir adam ve bu, onun ayrılmaz bir parçası. Belki de onun açıklığıdır buna neden. Ama o bir centilmen. Kaba biri değil. Etrafında bulunmanın eğlenceli olduğu bir insan. Erkeklerin onunla takılmak istemesi kadar kadınlar da onunla yatağa girmek istiyor.”

Michael Fassbender’in, bu yıl En İyi Erkek Oyuncu Oscar adaylığı kazanmasına sebep olan Jobs filminde hayatını canlandırdığı Steve Jobs’un bir öğüdünü aktarayım şimdi: “İşiniz, hayatınızın önemli bir kısmını işgal edecektir. Gerçekten memnun olmanın yolu ise gerçekten önemli olduğuna inandığınız bir iş yapmaktır. Büyük bir iş yapmanın tek yolu da yaptığınız işi sevmektir. Eğer bunu bulamadıysanız bakmaya devam edin. Durmayın. Kalbiniz sayesinde, bunu bulduğunuzda anlayacaksınız.”

Michael Fassbender sevdiği işi bulduğunu, işini severek yaptığını ve neticesinde büyük bir iş ortaya çıkardığını birkaç yıldır bize gösteriyor. O yaptığı işten memnun, biz izlediğimizden memnun. Daha ne olsun!