Yeterince çevrimiçi zamanın geçirirseniz — ki ben geçiriyorum — sürekli paylaşım yapanlar arasında en trend bazı eğilimlerin ortaya çıktığını fark edersiniz. Bir gün, hiç yoktan var olmuş gibi, akışınızdaki tüm havalı içerik üreticileri birdenbire parmak arası terlik ya da bisiklet yaka hırka giymeye başlar. Bu türün en kalıcı son trendlerinden biri, birlikte giyildiğinde 1950’ler lise dans salonu üniformasını çağrıştıran üçlüden oluşuyor: şort, beyaz çorap ve loafer.
Osaka’da pileli, Yunanistan’da kot şortlu, Londra’da dövmeli ve şapkalı… şort-çorap-loafer kombinasyonu, stil düşkünü erkeklere hitap eden küresel bir fenomen haline geldi. Bu kombinasyonun pürüzsüz bir sadeliği var; üç klasik erkek giyim parçası, hem tanıdık gelen, en klasik Ivy League ikonografisini çağrıştıran hem de sosyal medya takıntılı post-streetwear çağımız için yeniden karıştırılmış bir şekilde bir araya geliyor.
Popüler “The Trend Report” bültenini yazan Kyle Raymond Fitzpatrick, bu görünümü 80’lerde Cannes’da Harrison Ford’un veya 60’larda evinde Paul Newman’ın ikonik görüntülerine bir geri dönüş olarak görüyor. Ancak bugünün bakış açısıyla, özellikle kaykay kültürü üzerinden, yani daha bol şort kesimleriyle yansıtıldığını söylüyor. Bu da onu, Harry Styles, Paul Mescal ve Donald Glover’ın cesur stillerinin daha ulaşılabilir (yani geleneksel olarak daha maskülen) bir versiyonu haline getiriyor. “Resmiyetle gündeliklik arasında bir gerilim yaratıyor” diyor Fitzpatrick. “Bu ikisinin bir arada bulunabileceğini gösteriyor, sanki bu kaykaycılar tahtadan indikten sonra kamp yaka gömlekler ve loafer’lar giyiyor.”
Trend stratejisti ve “What’s Anu” bülteninin yazarı Anu Lingala ile de konuştum. O da beyaz çorap ve loafer trendini “referans kültürü”nün en iyi örneklerinden biri olarak görüyor. Bu, “geleneksel” Amerikan değerlerini romantize eden gerici muhafazakârlığa yönelik kültürel dönüşe bir geri çağrı.
“Bence bu, işlerin daha az kaotik ve daha kolay göründüğü, daha basit zamanlara yönelik bir nostaljiye dayanıyor” diyor Lingala. Ancak kimin için daha kolay olduğu meselesi genellikle heteroseksüel beyaz erkeklere işaret ediyor. Ayrıca bu trendi bir meta-referans olarak da görüyor; çünkü 1970’ler ve 80’lerdeki muhafazakârlık da aslında 1950’lerin gelenekçiliğine bir referanstı. 1978 yapımı Grease filmi ve 1950’lere pembe gözlükle bakan nostaljisi ya da günümüzün “geleneksel eş” hareketi bunun örnekleri. “Bilirsiniz” diyor Lingala, “O country club estetiği.”
Bu görünüm, bir bakıma “eski para stili”nin bir uzantısı gibi görünüyor. Daha genç kuşaklar bu stili, muğlak bir preppy kavrayışıyla benimseyip kendilerine uyarlayarak kullandı. Lingala’nın belirttiği gibi, internet — ve hatta gerçek hayatta bile, çünkü aslında hepimiz internet için giyiniyoruz — bağlamdan yoksun. Yani bir loafer, bir çorap ve bol bir şort giyebilir ve bunların sınıf ya da statü hakkında ne ifade ettiğini umursamak zorunda kalmazsınız. Tabii ki, şu anki hükümet parayı halktan alıp yüzde 1’e aktaran ters Robin Hood’luğunu sürdürürken.
Bu görünümün temsil ettiği başka bir fikir de “algoritma için giyinmek”. Yani temelde bize beğeni ve yorum için dayatılan trendleri yakalamak ve böylece daha geniş bir sartoryal tekdüzeliği beslemek. (Bu da doğal olarak moda yazarlarının bu trendleri yazmasına yol açıyor — ben de suçluyum!) TikTok “-core” kültürünün zirvesini geride bırakmış olsak da, birçok insanın hâlâ aynı şekilde giyindiğine dair bir his var. Şort-çorap-loafer üçlüsünün bu kadar yaygınlaşması — en azından benim algoritmamda — sadece bir belirti.
“Bunların algoritmanın ürünü olduğuna dair bir durum var” diyor Fitzpatrick. Ayrıca yaz olduğu için şortlar her türüyle bitmek bilmez şekilde tartışılıyor. Pandemiden bu yana loafer’lar güzel bir dönem yaşadı, her ne kadar bu yıl terlikler onların yerini alacak gibi görünse de. Klasik spor çoraplar ise hoş bir ek. Fitzpatrick’e göre bu görünüm, “gösterişçi erkeğin kostümü, gerçekten ona ait olmayan fikirlerin bir çantası” olarak da yorumlanabilir.
Peki ya şort, çorap ve loafer? Belki de bu kadar karmaşık değildir. “Bence sadece yeni hissettiren bir şeye eğilimliyiz” diyor Lingala. “Bu görünümü özellikle fark etmemiş olabilirim ama yeterince yeni, yeterince farklı hissettiriyor. ‘Tamam, bunu uzun zamandır denemedim, neden olmasın’ dedirtecek türden.”
BU İÇERİK İLK OLARAK GQ US WEB SİTESİNDE YAYINLANMIŞTIR.
