Sence menajer olmanın en zorlu yanı nedir?
Menajer olmanın en zor yanı hakkında düşününce ilk aklıma gelen şey menajerin hayatını bir noktada temsil ettiği oyuncu için yaşar hale gelebiliyor olması. Sen menajersen oyuncun seni istediği saatte arayabiliyor, senin en mutlu anında oyuncunun bir sıkıntısı olabiliyor, hayatını kendi özel günlerinden çok onun özel günlerine göre adapte etmeye çalışıyorsun. Gece 12’de oyuncunun derdi olabiliyor, o gün senin doğum günün de olsa o sorunu çözmekle yükümlüsün.
En güzel yanı?
Sanat camiasıyla iç içe olmayı seven bir insansan yaratıcı insanlarla çok fazla dirsek temasında oluyorsun. Eğer işe o tarafından bakıyorsan en güzel gösterilerin veya galaların bir parçasısın. Sanatın ve sanatçıların içinde bir hayatın var.
Her mesleğin kendine göre riskleri var ama menajerlikte sanki başka türlü bir risk var, aslına bakarsan bir işi yönetiyorsun ama vereceğin kararlar o insanın hayatını doğrudan etkileyebiliyor.
Bir de şu vardır ya; yüzlük sistemde 90 alınca 90 aldım dersin ama 40 alınca hoca 40 vermiş olur. O durumu buraya da adapte edebiliriz. Çok iyi bir iş aldığında ‘çok başarılıyım’ dersin. Ama diyelim iş istediğin gibi gitmedi veya proje kısa sürede sona erdi, iş ‘menajer beni bu işe soktu’ olur. Başkasının hayatı üzerinde kararlar vermek çok zor.
Diyelim sen menajer olacaksın, Türkiye’den veya Dünya’dan kiminle çalışmak isterdin?
Şu an Türkiye’de ya da yurtdışında tanımadığımız ama tanıdığımız insanlardan daha yetenekli olan insanları bulup onlarla çalışmak isterdim. Şans diye bir faktör var. Ben her zaman söylerim benden daha yetenekli arkadaşlarım belki iş yapamıyor şu an. Ve özellikle bu işe girerken şans faktörü çok daha fazla rol oynuyor. İşte o şansı elde edememiş insanları bulmaya çalışırdım.
Seni bir menajerde en çok etkileyen davranış nedir?
Ben 9 Eylül’de oyunculuğu bitirip İstanbul’a geldiğimde burada pek kimseyi tanımıyordum. Bilirsin menajer bulmak hep zordur, kapasitelerini doldurmuş olurlar genelde. Biz Yasemin ile çalışmaya başladığımızda benim evimde bir sıkıntı çıkmıştı ve o gün gördüm ki Yasemin maddi ve manevi yanımda olmak istiyor. Ve bunu yaparken maddi bir kazancı yoktu benden. Az önce de dedim ya; şans vermek ve geleceğe yatırım yapmak. Bu davranışı o zaman çok kıymetliydi. Bugün menajerimi bırakıp başka bir menajerle çalışsam ve benim için çok büyük şeyler yapsa derim ki zaten benden kazanacak. Ama o zaman durum başkaydı o yüzden sorduğun soru üzerinden bu bence çok değerli bir örnek. Bununla birlikte eklemem lazım, ben sektöre girdiğimden beri aynı menajer ile çalışıyorum. Bizimki ticari bir durumdan çok bir dostluk meselesine dönüştü. Çevremde tanık olduklarım bana gösteriyor ki herkes için durum bu şekilde ilerlemiyor.
Senin menajerini arayacağın senaryolar nelerdir?
En çok bir senaryo geldiğinde ararım. Ben bir menajeri karar verme aşamasında daha yetkin buluyorum. Herkesin aklına gelecek olan sette bir kriz çıktığı zaman menajerini aramaya dair 15 tane farklı örnekten bahsedebiliriz burada ama sette sorunları kendim çözmeyi de severim aslında. Büyük bir krizse tabii ki menajerimi ararım ama her şey için değil. Ben sanırım en çok bir projeyi okurken, birçok proje arasından bir tanesini seçme sürecinde ararım. Bir işte olmaya sıcak bakıyorsam menajerimden oyuncu kadrosunu ve o işin ekibindeki insanları öğrenmek için ricada bulunurum. Bir de rol aldığım projenin ilk bölümü yayınlandıktan sonra hemen arar, nasıl bulduğunu sorarım.
Kendi kendinin menajeri olsaydın kendine vereceğin en büyük öğüt ne olurdu?
Olmazdım. Menajerliğin işi bilme ve oyuncuyu doğru yönlendirme kısmı kadar ticari bir tarafı da var. Bu profesyonel bir mecra. Ben kendim için işin ticari tarafını konuşamazdım, ‘e tamam oynayayım’ noktasınına gelirdim o da pek iyi olmazdı.( Kahkahalar)
Kendinin menajeri olsaydın kendini hangi projeye sokmak için uğraşırdın?
Ben kendi hayatımda da böyle ilerliyorum, 5 yıl sonra hangi projeyi yapacağımdan çok akan bu hayatı nasıl değerlendireceğime bakıyorum. İçime sinen, içinde olmaktan mutlu olduğum projelere bakıyorum. Dersen ki kendi bir hayalin yok mu, vardı, arkadaşlarımla tiyatro yapmak istiyordum, arkadaşlarımla bir sinema filmi çekmek ve yönetmen koltuğuna oturmak, onu da Mahalle filminde Buğra ile yapıp arkadaşlarımızla prodüksiyonunu üstlendik, tiyatroda Pragma’yı yaptık, seri katil oynamayı istiyordum, onu hayata geçirdim. Menajer olsaydım oyuncuma ‘kendi hayallerini gerçekleştirmekten korkma’ derdim. Başkasından gelirse ne güzel ama 5 yıl sonra neler geleceğini bilmiyoruz. Eğer bir hayalin varsa birikimini yap, gerekiyorsa kendin harca, hayalindeki karakterleri canlandır.
Bir senaryo geldiğinde illa ki bir sürü parametre var ama ne olunca o işin içine sindiğini anlıyorsun?
Adım adım gidelim. Senaryoyu okumaya başladığın an bir işin çıkabilir, en basitinden mutfağa gitmen gerekebilir ama sen o senaryoyu elinden bırakmak istemiyorsan seni oraya bağlayan bir şey varsa o seneryoya artı puanı vereceksin. Diğer önemli bir konu; senrayo çok güzel olabilir ama sen kendini orada görüyor musun sorusudur. O karakteri 80 hafta oynayacaksan keyif alacak mısın? Proje önemli ama senin keyif alman çok daha önemli. Elimde bir bölüm varsa ve ben menajerimi arayıp ikincisini bulabilir miyiz diyorsam orada yeşil ışık vardır. Yoksa hepimizin şablonları var. Dizinin ne olursa tutup ne olursa tutamayacağı konusunda fikirlerimiz var. Ve bu bakış açısı da kısır bir döngüye sokuyor işleri. Menajerimi Ara da bu yüzden çok kıymetli geliyor bana. Yapılış biçimi onu klişe şablonlardan çıkarıyor. Bu işin Türkiye’de drama matematiklerinden farklı yazılarak seyircinin ilgisini çekmesi bir sıçrama tahtası bence bu sektör için. Bundan 5 yıl sonra konuşuyor veya inşallah karşılıklı oynuyor olursak Menajerimi Ara’nın sektöre etkisini tekrar değerlendiririz.
Fotoğraf: Emre Yunusoğlu
