Gorp kelimesi, kuru üzüm ve fındık karışımını tanımlamak için kullanılır. Mütevazı bir atıştırmalıktır. Orijinaldir. Besleyicidir, lezzetlidir, kolay bozulmaz. Yürüyüş yapanlar ve kampçılar için uygun fiyatlı ve her zaman çantada saklanabilecek bir çözüm sunar. Aynı zamanda doğaya dönük yaşam tarzını da yansıtır. Doğadan gelir, işlenmemiştir, süssüzdür ve yalnızca ihtiyacı karşılamaya yöneliktir. Yani kendi başına yeterince iyidir.
Ancak yıllar geçtikçe, iz karışımı teknolojisi gelişirken, gorp da dış mekan yaşam tarzının daha 'doğal' tarafını temsil etmeye başladı. Gorp, eskiye dönük bir nostalji niteliğindeydi; yıpranmış Patagonia Stand Up Şort giyen, trekking çantası taşıyan sert yürüyüşçüler ve tırmanıcılar için bir geçmişe yolculuktu. Yaklaşık on yıl önce, doğa sporlarına uygun herhangi bir şey gorpy olarak anılmaya başladı. Sonra kaçınılmaz bir şekilde, New York Magazine’in trend yazısı geldi. Sürekli olarak yeni bir 'core' arayışında olan The Cut, 2017’de sözde gorpcore üzerine bir hikaye yayınladı. Frank Ocean, A$AP Rocky, Bella Hadid ve diğer ünlü isimler, moda haftalarında ve müzik festivallerinde Marmot ceketleri ve Merrell botlarıyla ortaya çıkmaya başladılar.
Gorpcore bir dergi trendinden çok daha fazlası haline geldi. Son dönem erkek modasında ve genel olarak yaşam tarzında önemli bir etkisi oldu. Dağ koşusu ayakkabıları, küçük naylon çantalar, polar yelekler, su geçirmez ceketler, performans baz katmanları, koşu şortları, tüylü çoraplar, kalın örgü şapkalar, dönüştürülebilir kargo pantolonlar ve dahası… Bu gorpy giysilerin sokaklarda büyük bir artış gösterdiği kesin. Gerçek gorpcore tutkunları, bu parçaların neredeyse hepsini aynı anda giyiyor. Eğer bu parçalar özenle seçilmiş vintage ürünlerse veya Japonya’dan geliyorsa, otantiklik açısından ekstra puan kazanıyorlar. Bir dönem bu gorpcore tarzı, aynı anda yükselen yüksek moda tasarım çılgınlığına karşı havalı ve pratik bir reddediş gibi hissettiriyordu. Ancak zamanla gorpcore, sadece kendini referans alan bir akım haline geldi ve doğayla olan tarihsel bağını veya bağlantısını kaybetti. Yalnızca kentsel gorpcore meraklılarını hedefleyen yeni markalar ortaya çıktı ve gerçek doğa giyiminin şehirde yeniden kullanımıyla ortaya çıkan ilginç tezat ortadan kalktı.
Hiç kimsenin, gorpy giysilerin 2010’larda moda diline girdiğine gerçekten inandığını sanmıyorum. En sıradan moda gözlemcisi bile size kayak ceketlerinin, polarların ve dağcılık botlarının 90’lardan beri sokak giyimi ve hip-hop modasında büyük bir yer tuttuğunu söyleyebilir. Ve bunlar dağ yamaçlarında değil, sokaklarda giyildi. 1997’de Harold Hunter’ın Arc’teryx ceketi içinde çekilmiş ikonik fotoğrafına bakın. Patagonia ve The North Face gibi doğa sporu markaları, 35 yıldır sokak modasının bir parçası.
Ama anlıyorum. Günümüz hipsterlarıyla dalga geçmek, 30 saniye boyunca tarih üzerine düşünmekten daha eğlenceli. Ve gorpcore, REI'de alışveriş yapan ve orayı bir tür Acne Studios gibi gören moda meraklılarına yönelikti. Özellikle, yeni kişisel stil dönemi içinde yer almak isteyen, ancak hala eski bir Patagonia polarına güvenle sarılmış olmayı tercih eden bir grup için bu gerçek ve yeni bir olguydu. Özellikle de o eski polar aslında havalı bir Japon markası tarafından üretilmişse ama yine de çocukken babanızın kayak tatillerinde giydiği polar gibi görünüyorsa.
Gerçekte gorpcore, son on yılın ikinci yarısında erkek modasının çeşitli niş stillere ve mikro trendlerle dolu bir yelpazeye bölünmesinin sonucuydu. Gorpy şeyler, bir dizi farklı gelişmenin nihai durağı veya doruk noktasıydı: logomania’dan uzaklaşan sokak modası; küratörlü vintage pazarında yeni bir enerji patlaması; yüksek modanın modern erkeğin gardırobuna yeni, erişilebilir giriş noktaları bulması; hem yeni hem de canlandırılan miras markalarının erkek modası ekosistemine girmesi. Sonra tüm bunlar, COVID ile başlayan uzaktan çalışma, dijital göçebelik ve deneyim arayışı içinde daha rahat ve sportif bir giyim tarzını benimseyen milenyum yaşam tarzıyla kesişti.
Şüphesiz, gorp dalgası moda sektörü için son derece başarılı ve karlı oldu. Bu gorpy şeylerin çoğu nispeten ucuz, çünkü büyük ölçüde plastikten yapılıyor, ve çoğu insan için giyimi kolay çünkü hepsi tanıdık. Aslında o kadar tanıdık ki çoğu (polar ceketler, Gore-Tex kabuklar ve yürüyüş botları) basitçe en temel şeyler. Takım elbiseler, kotlar ve eşofmanlar gibi, erkekler yeryüzünde kıyafet giydiği sürece bu parçalar vazgeçilmez olmaya devam edecek. Başka bir deyişle, bunlar genellikle iyi, kolay satın alımlar. Ve bunlar moda podyumlarında ve lookbook’ların kurgusal dünyalarında ticari parçalar olarak iyi bir şekilde rol oynuyor. Sneaker'lar ve kapüşonlular gibi, bu gorpy temel ürünler, hemen hemen her erkek giyim markası için koleksiyonların vazgeçilmezleri haline geldi.
Bu arada, bir trend olarak gorpcore artık ölü. Herkes duysun! Hayatınızdaki kreatif direktörlere, marka danışmanlarına ve mood board’culara artık yoluna devam etmeleri gerektiğini söyleyin. Sakin kıyı otellerinin arazisinde, sanki doğal şarap barına helikopterle geri götürülecekmiş gibi görünen, garip kıyafetler giymiş yumuşak tenli modelleri artık görmek istemiyoruz. Gereksiz karabinalar ve tırmanış ipleri, spor temalı bağlama kayışları gibi sallanmasın. 1977’de Pasifik Crest Yolu’ndaymış gibi uyku tulumlarını sırt çantalarına bağlayanlara gerek yok, çünkü artık yıl 2024 ve akşam 7’de rezervasyonunuz var. Stil ile hayal gücü arasındaki çizgi bir yerde çekilmeli. Ve doğa tutkunu bir insan olarak şunu söylemek benim görevim: Kültürüm kostümünüz değil.
Trend ölümleri zordur. Önce inkar gelir: Hayır, gorpcore sonsuz bir vibe’dı. Sonra öfke: Kahrolsun GQ ve elitistler. Sonra pazarlık: Tamam, ama Gramicci’lerimden vazgeçmem! Sonra depresyon: Teknik kıyafetler olmadan hayat anlamsız bir çile. Ve son olarak kabullenme: Gorpcore zaten bana göre değildi. Doğadan korkuyorum.
BU İÇERİK İLK OLARAK GQ US WEB SİTESİNDE YAYINLANMIŞTIR.
