Gülümsüyorlar. Herkes gülümsüyor. Tek bir kaş çatma bile yok. Her çalışan, en coşkulu gülümsemelerle HELLO ve WELCOME diye bağırıyor; Ed Sheeran'ın “Azizam” şarkısı dev hoparlörlerden çınlarken hep birlikte alkışlıyorlar. Ortamdaki hava: Bu, hayatımın en güzel günü.
Disneyland'de ya da Jonestown'da değiliz. Burası WWDC'nin 2025 edisyonu, yani Apple'ın en göz alıcı yeni yazılımlarını tanıttığı yıllık etkinlik olan Worldwide Developers Conference. Açık havda binlerce ahşap sandalye hızla TikTok kullanıcıları, tasarımcılar ve Apple çalışanlarıyla doluyor. Bunların arasında Apple'ın yeni güncellemesinden en sorumlu iki kişi, Alan Dye ve Craig Federighi de var. Onlarla daha sonra günün en önemli duyurusu hakkında özel bir söyleşi yapacağım. Bu teknoloji şöleni o kadar heyecanla bekleniyor ki, dünyanın dört bir yanından gelen birçok programcı, giriş için kura çekilişine katılmak zorunda kaldı. Üniversitenin ilk günü gibi hissediyorum: ilk kez gelenler ve deneyimli katılımcılar, organize bir kaos içinde dolaşıyor, yüzlerce farklı aksan Kaliforniya'nın yakıcı sıcağında birbirine karışıyor.
Önümüzdeki birkaç saat içinde Apple, iOS 26'nın tanıtımı da dahil olmak üzere, şu anda duyduğunuz bir dizi yeni özelliği duyuracak. iOS 26, 2013'teki iOS 7'den bu yana işletim sistemi (iOS) için yapılan en kapsamlı güncelleme olacak. (Değişiklikler arasında isimlendirme kuralı da var; artık sayı, sürümün yayınlandığı yılı temsil ediyor.) Bugün, belki de içinde bulunduğumuz varoluşsal anın etkisiyle, gergin bir heyecan hakim. Dünyanın en zengin şirketlerinden biri olan Apple, uzun süredir donanım dünyasına hakim. Ancak yapay zekanın yükselişi, en köklü teknoloji şirketlerinin bile yerini sarsmaya başladı. Yapay zeka yarışında, değerleri hızla artan çılgın start-up'lar da dahil olmak üzere, çok daha eşit şartlarda bir mücadele yaşanıyor. Apple, elbette, muazzam kaynaklarını geçen yıl piyasaya sürdüğü Apple Intelligence adlı projeye aktardı. Birçok gözlemci, şirketin WWDC'de Siri için kapsamlı bir yazılım yeniden tasarımı değil, yapay zeka destekli yeni bir atılım duyuracağını bekliyordu. Apple, yapay zeka konusunu erteledi ve bunun yerine iPhone, iPad, Apple Watch ve Apple TV'de kullanılacak yeni yarı saydam yazılım tasarımı Liquid Glass'ı duyurduğunda, yeni tasarımın incelenmesi özellikle hararetli oldu.
Gelecekten gelen bir Flume şarkısının buzlu parlaklığını, ancak tuşların, menülerin, araç çubuklarının ve daha fazlasının, sanki kullanıcı kristal bir içerik havuzuna bakıyormuş gibi, altındaki sayfaların ve platformların rengini kırıp yansıtacak şekilde opaklığını manipüle eden bir dijital tasarım sistemi şeklinde hayal edin. Demo ve çok sayıda röportaj boyunca, Apple çalışanları bana dokunmamı ve oynamamı, dokunduğunuzda kaydırıcıların tatmin edici sesini ve kıvrılmasını gerçekten hissetmemi ısrarla tavsiye ettiler. Dye daha sonra, yeni tasarımı denemeden ekran görüntülerinden şikayet eden çevrimiçi kullanıcıları ima ederek, “Bu, gerçekten deneyimlemeniz gereken projelerden biri” dedi.
Sunumun kendisi süpernova patlamasından önceki an gibi hissettirdi: ortaya çıkan devasa adımları dinlerken nefesimizi tuttuk. Sonra bir nefes verdik ve dağıldık: Yöneticiler toplantılara, medya çalışanları brifinglere, geliştiriciler atölyelere götürüldü; Substack'in etkili yazarları Emily Sundberg ve Rachel Karten, CEO Tim Cook ile selfie çekilmek için davet edildi. ("Tim efsanevi, önemli bir lider. Onunla tanışmak her anlamıyla harikaydı,“ dedi Sundberg daha sonra bana, o gece bir ev partisine gittiğini ve ”internetteki rastgele insanlardan bile daha heyecanlı" Apple geliştiricileriyle takıldığını ekledi. Kaosun ortasında, kafeteryadan zarif bir parfe alıp, sadece tripod ve mikrofonlardan oluşan geçici stüdyolarıyla haberleri anında aktaran içerik üreticilerinin akınını izledim.
Sonra yeni iOS'u deneme fırsatı buldum. Canayakın Apple çalışanları bir masanın etrafında sıraya girip, beni ve birkaç kişiyi Genius Bar'daki potansiyel müşterilermişiz gibi yeni özellikleri tanıttılar. (Bu Genius Bar'ın, Cupertino'nun yemyeşil bitki örtüsünü gören parlak cam duvarları vardı.) Liquid Glass ekrana derinlemesine bakmak, ışıkta holografik bir Pokémon kartını çevirmek gibi garip bir şekilde büyüleyiciydi. Dokunmak yabancı gelmiyor, çünkü temel sezgisel işlevsellik hala var, sadece sentetik bir sıçrama eklenmiş. Özelliklerin sayısı neredeyse ezici: Beat eşleştirme ses miksajı; Akıllı Sipariş Takibi; iPad Windowing (iPad kullanıcı arayüzü artık mobil Mac'e benziyor); kulaklarınız için bir kapı görevlisi gibi çalışan ve siz kabul etmeden önce yabancıların kendilerini tanıtmasını sağlayan bir Çağrı Tarama aracı. Meslektaşlarım, ihtiyaçlarına uygun bir özellik gördüklerinde oooh ve ahhh diye hayranlıklarını dile getiriyorlar.
Bazı yoğun olarak tanıtılan özellikler bana pek etkileyici gelmedi. Spatial Scenes (2D fotoğraflarda derinlik hissi yaratarak ekranı eğerek görüntüyü titretmenizi sağlayan özellik) lentiküler baskı'nın dijital bir versiyonu gibi görünüyor. Ancak, bir dahaki sefere gizemli bir Japon müzik şirketi sahibiyle röportaj yapmaya çalıştığımda çok işime yarayacak Live Translation gibi çok değerli özellikler de var. Konferansa dönersek, Apple, cihazdaki AI çerçevesini, Foundation Models'ı geliştiricilere ücretsiz olarak açacağını açıkladığında kalabalık coştu. Bu, geliştiricilerin AI'ı uygulamalarına entegre edebilecekleri anlamına geliyor. Büyük bir AI duyurusu yapılmaması üzerine internette yükselen tepkiler, Dye ve Federighi'nin daha sonra bana söylediklerini gözden kaçırmış gibi görünüyordu: Onlar, çılgın start-up'larla aynı chatbot yarışına girmek istemiyorlar. AI'ı, arayüzlerine ekstra bir yaşam sevinci katacak bir araç olarak görüyorlar.
Apple çalışanlarının sıkça kullandığı kelime “delight” (keyif) ve bunu bulan pazarlamacıya tebrikler. Apple, cihazlarının neşe ve keyif yaymasını istiyor ve bunun sırrı ayrıntılarda yatıyor: Artık klasörlerinize emoji ve renkler ekleyebilirsiniz! Grup sohbetlerinizde anketler yapabilirsiniz! Erteleme süresini özelleştirebilirsiniz! Çocukken ailem her zaman Windows kullanıyordu, ama ben Apple ürünlerini çok istiyordum; sistemlerinin şık pazarlaması ve açıklanamayan hoş havası, kullanımı çok eğlenceli ve güzel görünmesi beni cezbetmişti. Okuldaki tüm havalı çocuklar Facebook'ta gösterişli Photo Booth fotoğraflarını paylaşıyor ve video projeleri için iMovie kullanırken, ben Movie Maker'da düşük kare hızında çöp gibi şeyler üretmekle uğraşıyordum. Bu şirket, dünyanın en iyi maaşlı ve yetenekli tasarımcılarından bazılarıyla dolu ve nihai sonuç, tüm emeklerini basit bir zarafet ve sprezzatura ile gizliyor. Apple'ın kampüsünde dolaşırken, 10 yaşındaki ve 25 yaşındaki halim arasında gidip geldiğimi hissettim: buraya gelmek için deli gibi heyecanlanan çocuk ve AI'ın ekonomimizi ve kültürümüzü nasıl değiştireceğinden korkan yetişkin.
İlk gün boyunca, yöneticilerle sohbet etmek için “AirSpace” odaları, saray gibi Steve Jobs Tiyatrosu ve Apple Park'ın ana tesisi arasında gidip geldim. Ana tesis, bir buçuk kilometre uzunluğunda, yukarıdan bakıldığında dev bir uzaylının parlak bilekliği gibi görünen, tek bir parlak devre gibi. Tıpkı Apple ürünleri gibi, her şey mikro piksel düzeyinde şekillendirilmiş: Zeminler parıldıyor, bitkilerin her bir yaprağı bolca beslenmiş gibi görünüyor, camlar o kadar pürüzsüz ve tertemiz ki, birkaç kez neredeyse çarpmak üzere oldum. Bu ultra hassas düzen duygusu, etkinlik yönetimine de yansımış: Düzinelerce basın mensubu, her an belirli çalışanlar tarafından ağırlanıyor. Bu çalışanlar, size buz gibi su getiriyor, hantal ceketlerinizi tutuyor ve mükemmel bir hızda seyreden golf arabalarıyla gezintiler düzenliyor. Kibar ama kararlı bir şekilde, hangi koridorlarda, heykellerin ve binanın hangi açılarından fotoğraf çekebileceğinizi size bildiriyorlar.
Yolculuk boyunca, AirMail'den parlak kırmızı kadife ceketli ve şimdiye kadar gördüğüm en büyük kartviziti dağıtan İngiliz muhabir de dahil olmak üzere, değişen bir grup medya çalışanı da bize eşlik etti. O, ciddi bir huysuz rolünü oynayarak, yöneticilere en zorlu soruları sormak gibi bir görevi üstlendi. Örneğin, eski Apple tasarım efsanesi Jony Ive'nin OpenAI'dan Sam Altman ile işbirliği yaparak yapay zeka destekli donanımlar geliştirmesi konusunda endişeli olup olmadıklarını sordu. (Sonraki sohbet, canlı geçse de kayıt dışı kaldı.) Oren John, Shervin Smith ve Malezyalı içerik üreticisi Umar Naqshbandi gibi influencerlar da vardı.
İki günlük gezimin ana teması, Liquid Glass'ın yenilenmesini denetleyen Apple'ın insan arayüzü tasarımından sorumlu başkan yardımcısı Dye'ı takip etmekti. Dye, Syracuse'da tasarım okudu ve Kate Spade için tasarım yapmaktan The New York Times gibi yayınlara sanat katkıları sağlamaya kadar her türlü görsel çalışmayı yaptı. 2006'da Apple'a katıldı ve yıllar boyunca Apple'ın ürün kutularından Apple Watch arayüzüne kadar birçok projede çalıştı.
Dye, Apple'ın son devasa iOS değişiminde, üç boyutlu nesneleri taklit eden kullanıcı arayüzü stili olan skeuomorphism'ten uzaklaşmasında rol oynadı. Bu, Jobs'un vizyonuydu. Ive, Apple'ın 2013'te “Flat Design”a geçmesiyle sık sık övülür. Bu, fiziksel derinlik görünmeyen, soyut ve minimalist simgelerin kullanıldığı iOS 7 sonrası dönemi ifade eder. Bazıları, derinlik ve katmanlama kullanımıyla Liquid Glass'ın skeuomorphism'e geri dönüş olduğunu öne sürüyor. Ancak bu bir geri dönüş değil, gelecekte olacaklar için bir tasarım. Akıllı telefona bakmak yerine, gerçek dünya üzerine yerleştirilmiş bir yazılım göreceksek, o yazılımın ötesini görebilmeliyiz. Bu, Facebook ve Snap'in gerçekleştirmeye çalıştığı, belki de göz hareketleriyle kontrol edilen bir çift akıllı gözlük olabilir. iOS 26, Apple'ın mevcut tüm cihazlarını kapsıyor; gelecekteki yeni cihazları da desteklemek üzere tasarlanmış olabilir.
Öğlen saatlerinde Dye ile kanepede arka plan sohbeti için buluştum ve daha sonra influencer'larla sosyal medya klipleri çekerken onu izledim. Stüdyo konferanstan sadece birkaç gün önce kurulmuştu ve tarihin en rahat nükleer sığınağı ya da yüksek kaliteli ASMR kayıtları için bir tesis gibi görünüyordu. Yumuşak ses geçirmez bir halı zemini kaplıyordu; üç kamera, birkaç soru sorma izni verilen influencer'ları her açıdan çekiyordu. Dye, tekrarlanan soruları özenle yanıtlıyor ve sıcak bir şekilde el sıkışıyor. Kayıtlar arasında, Apple tasarımcısı Billy Sorrentino bana kanun kaçağı country müziğe olan sevgisinden bahsederken ve Dye'ın Eagles'ı sevdiğine dair şakalar yaparken, Dye enerji toplamak için Coca-Cola içiyor.
İlk günün sonunda, bitkin ve neredeyse delirmiş durumdayım; banyo aynasına bakıyorum ve sabah güneşe maruz kaldığım için yüzümün sağ tarafının ve burun kemerimin kızardığını fark ediyorum. İnternette güncelleme eleştirileri olsa da, Apple Park'ın cam duvarları nefret dolu yorumlara karşı bir koruma kalkanı görevi görüyor. İçeride her şey mutluluk dolu.
İkinci gün, nadiren halka açık olan Apple'ın ses laboratuvarı turuyla başlıyor. Ziyaretçi Merkezi'nden yaklaşık 10 dakika uzaklıkta, bu yürüyüş beni anaokulunda okul gezisine çıkmış gibi hissettiriyor. Lobide, görünüşe göre Steve Jobs'a ait olan ve şimdi onun sese olan sevgisinin anıtı olarak hizmet veren iki dev hoparlör bulunuyor.
Bina, bir tür ses meraklıları için eğlence parkı gibi. Misofoni hastaları için işkence aleti gibi görünen bir cihazın bulunduğu gökkuşağı renkli bir oda var; her köşeye özenle yerleştirilmiş hoparlörlerden sesler çıkıyor ve döner sandalyede otururken beni bombardımana tutuyor. Sonra bunun tam tersi, sessiz bölge var: ses emici köpük sivri uçlarla kaplı, tam bir sessizlik içinde, çok uzun süre yalnız kalırsanız kanınızın akışını duymaya başlayacağınız bir yankısız oda.
Bu cihazlar ve laboratuvarlar, AirPod gürültü engelleme, sesin uzamsallaştırılması gibi çeşitli test ve ayarlama yöntemleri için kullanılıyor. AirPods Pro 2 ile işitme duyunuzu nasıl test edebileceğinizi gösteriyorlar. Bu, işitme sorunu olan birçok yaşlı insana yardımcı olabilir. Belki de öğrendiğim en çarpıcı detay, AirPod'ların yerleşik mikrofonunun kalitesinin stüdyo seviyesine yükseldiği ve keskin ses izolasyon özelliklerine sahip olduğu. Ziyaretçilerden biri şöyle dedi: “Bu, mikrofon endüstrisini ortadan kaldırabilir mi?”
Sonunda zaman geldi: Dye ve yazılım mühendisliğinden sorumlu kıdemli başkan yardımcısı Craig Federighi (gümüş rengi dalgalı saçları nedeniyle sevgiyle “Hair Force One” olarak adlandırılır) ile oturuyorum. Federighi, açık mavi düğmeli poplin gömleğini özel dikim pantolonunun içine sokmuş, sanki bir iş teklifi sunmuş gibi görünüyor. Dye ise SoHo'dan gelmiş gibi: Koyu renkli Harrington ceketi, tek pileli pantolonunun üzerine giydiği triko polo tişörtüyle. İnternetteki olumsuz yorumlardan rahatsız görünmüyorlar; aksine, halkın tepkisinden oldukça memnunlar. Federighi, “iPad Aşk Günü” yaşadığını söyledi: “iPad'i çok seven bir sürü insan vardı ve dün de telefonun tasarımına çok heyecanlanan bir sürü insan vardı.”
Yeni iOS'u oluşturmak ve pürüzsüz mükemmellik etkisini elde etmek için çok fazla emek harcandı, tekrarlar üstüne tekrarlar yapıldı. “Bu, ‘Hadi ilk kahraman taslağını uygulayalım’ kadar basit değil,” diye açıklıyor Federighi. Cam bir an harika görünüyor, sonra kırılıyor ya da güzellik ve okunabilirlik standartlarını karşılamıyor. Güncellemeyi bitirmek çok rahatlatıcıydı. “Bilmiyorum, İşte bu” dediğiniz bir an var, diyor Federighi. “Başlangıçta gördüğümüz şey, değil mi? O yolu kat ettik.”
Federighi'nin yanında sakin ve ölçülü görünen Dye, süpermen gülümsemesiyle Apple'ın iç ortamını anlatıyor. Burası bir teknoloji laboratuvarından çok bir sanat stüdyosuna benziyor: Dye, tüm çalışmaları açıkta tutma alışkanlıkları olduğunu söylüyor. Bu, “duvarlarda büyük, güzel posterler” ve diğer çalışanlara kendi çalışmalarında ilham verebilecek prototipler üzerinde çalışmak anlamına geliyor. Apple'ın elbette teslim tarihleri var, ancak Dye ve Federighi, iş akışlarının nispeten serbest olduğunu iddia ediyor; etkileşim metriklerini ve belirsiz sosyal medya “izlenimlerini” kovalamıyorlar. Federighi, ofisi, tipografi meraklılarından ses uzmanlarına ve üst düzey animatörlere kadar tasarımın tüm alt dallarında uzmanlarla dolu, disiplinler arası yaratıcılığın “kazanı” olarak tanımlıyor.
Liquid Glass'ın kısmen Apple'ın fiziksel dünyaya pikselli nesneler yerleştiren karma gerçeklik başlığı Vision Pro ile yaptığı çalışmalardan ilham aldığını öğrendim. Apple, çok da uzak olmayan bir gelecekte, akıllı gözlükler, VR başlıkları veya henüz görülmemiş diğer artırılmış hipergerçeklik aksesuarlarının olduğu bir dünyada, her şeyin (pencereler, araç çubukları, simgeler) yarı saydam ve uyarlanabilir olmasının mantıklı olacağına bahse giriyor gibi görünüyor. Bu hem kozmetik hem de işlevsel bir değişiklik. Silikon Vadisi'nin, günlük hayata sorunsuzca entegre olan, serbestçe dolaşan bir veri dünyasını bir şekilde kavranabilir, değiştirilebilir ve sonsuzca işlenebilir hale getirmek için teknoloji geliştirme arzusunu yansıtıyor. Bu, mimaride şeffaf binalar ve açık plan modüler ofisler gibi bir trendin biraz benzeri; kendi türünde bir opaklık da olabilen bir şeffaflık. Ve bu, sürekli bir deneyim yaratma arzusuyla el ele gidiyor: her şeyin çeşitli cihazlarınız arasında senkronize olduğu ve telefonun işlevsel unsurlarının artık ortadan kalktığı, böylece ekranın demateryalize bir dünyanın üzerine yerleştirilmiş duvardan duvara dijital medya haline geldiği bir dünya. Sanki sizinle içeriğiniz arasında hiçbir cihaz yokmuş gibi.
Akıllı telefonların Ozempifikasyonu, yıllar içinde her şeyi daha ince hale getirdi ve Liquid Glass, donanım ve yazılımı entegre etmek için atılan bir başka adım olarak düşünülebilir, böylece geriye sadece bu sürtünmesiz yüzey kalır. Dye, “Varoluşsal olarak düşünmüyorduk,” diyor, “daha çok, ‘Bilgisayarlar nasıl ortadan kalkabilir? Bu hafif katmanı nasıl sağlayabiliriz?’ diye düşünüyorduk.” Liquid Glass'a çevrimiçi tepkiler, burada daha büyük bir hikayeyi gözden kaçırdı: Apple, müşterilerini gizlice camdan bakmaya alıştırmaya çalışıyor olabilir. Yazılımın olası bir sonraki aşaması için temelleri atıyorlar. Bu aşamada yazılım, bir cihaza değil, dünyaya açılan bir pencere olacak. Dye'ın dediği gibi, birçok gelecek paradigmasını aynı anda öngören, “yıllar sonrasını düşünebilen” ve teknolojinin gidişatına uzun vadeli bakabilen çalışanlarla dolu bir şirket için bu mantıklı olur.
Apple kampüsünden ayrılırken, güneş batmaya başlıyor ve herkesin WWDC rozetlerinde mükemmel bir ışık parıldıyor. Caddenin karşısında, dünyanın dört bir yanından Apple hayranlarının uğrak yeri olan Apple Park Ziyaretçi Merkezi mağazası var. Kuyruk, burada gördüğüm en uzun kuyruk, cadde boyunca uzanıyor ve otellerine dönmek için Lyft'leri bekleyen programcılar ve TikTok kullanıcılarının önünü kesiyor. Her bilekte bir Apple Watch parlıyor, kulaklardan AirPod'lar sarkıyor, turist babalar sırayı beklerken iPad'lerini hevesle tuşluyor. Bu ürünlerin çeşitli zamanlarda nasıl alay konusu olduğunu hatırlıyorum. “Windows Vista 2.0” Liquid Glass hakkında komik bir şaka olsa da, uzun vadede, bu yeni iOS, skeuomorphism ve Flat Design kadar ikonik hale gelebilir. Yakında, baktığımız her yerde karşımıza çıkabilir, her zaman mevcut olabilir ve en önemsiz etkileşimleri bile zenginleştirebilir. Bu, zengin ve keyifli bir deneyim ve Apple'ın geçmiş performansı bir şeyi kanıtlıyorsa, o da insanların keyfe karşı koyamadığıdır.
BU İÇERİK İLK OLARAK GQ US WEB SİTESİNDE YAYINLANMIŞTIR.
