Gözlüğün temel maddesi olan camın bulunması 4 bin 500 yıl öncesine kadar gidiyor ama aksi görüşler olsa da, gözlüğün 13’üncü yüzyılda İtalya’da icat edildiği düşünülüyor. Gözlükler dışında, “okuma camı” olarak adlandırılan ve okurken büyüteç olan kullanılan yarım küre şeklindeki mercekler de, yaklaşık olarak aynı zamanlarda, İtalya’nın Murano bölgesinde üretilmeye başlanmış. Bu mercekler daha sonra gözlüğün icadıyla optik camlara temel oluşturmuşlar.
Tarihte, İtalya dışında Hindistan ve Çin’de de gözlükler kullanıldığı biliniyor. Geçmişten günümüze ulaşan belgelerde, Çin mahkemelerinde hakimlerin tanıkları sorgulama esnasında yüz ifadelerini saklamak için kristal güneş gözlükleri kullandıkları ifade ediliyor.
Gözlüklerin yavaş yavaş günlük hayatta önemli yer tutmasını takiben, 18’inci yüzyılda sabit gözlük sapı icat ediliyor ve gözlükler günümüzdeki şeklini almaya başlıyor. Matbaanın icadı ve basılan kitap, gazete sayısının artması da gözlük kullanımının artmasına yardımcı oluyor. Tarihte bilinen ilk gözlükçü dükkanı 1783’te ABD, Philadelphia’da açılıyor.
19’uncu yüzyılın başlarında gözlük için yeni bir dönem başlıyor. Özellikle göz sağlığı konusunun üniversitelere girmesi ve önemli bir tıp dalı olmasıyla beraber, gözlük üretimi de önemli bir döneme giriyor.
20’nci yüzyılda bulunan üretim teknikleri, hammadeler ve modeller, günümüz gözlükleri için de önemli bir temel oluşturmaya başlıyor. Aynı zamanda, hayatımıza optik gözlüklerin yanında güneş gözlüklerinin de girmesinin önünü açan bir gelişme bu. İşte gözlüklerin sadece okumaya yardımcı bir araç olmaktan çıkıp moda aksesuarları arasında sayılmasının kısa hikayesi de böyle yazılıyor.
