Moncler'in kökleri, en ulaşılmaz yerleri keşfetmek ve kendilerini zorlu koşullara kaptırmak için soğuğa göğüs geren kayakçıları ve dağcıları giydirmeye dayanıyor. Bu miras, İtalyan markanın uzun süredir devam eden Genius projesinin bir parçası olarak, spor ayakkabı dünyasının en çok aranan yaratıcılarından biri Salehe Bembury ile yaptığı son iş birliğinin temelini oluşturdu.
Bugün piyasaya sürülen kapsül koleksiyon, Bembury'nin açık havaya olan tutkusunu yansıtıyor; onu IG'de takip ettiğinizde, tasarımcının ormanda gezinirken çekilmiş bir ya da iki 'story' paylaşımını yakalamanız olası. New York'un Tribeca bölgesinde büyüyen ve şu anda Los Angeles'ta yaşayan Bembury, tutkularını tasarımlarına aktarma konusunda özel bir yeteneğe sahip; Yeezy ve Versace'deki çalışmalarının yanı sıra New Balance, Vans, Anta, Clarks ve Crocs ile yaptığı, çok konuşulan iş birliklerinde de bunu görüyoruz.
Yeni proje, 1950'lerin sonlarından kalma arşivlik bir Moncler dağcılık serisinden ilham alıyor. Bembury, arşiv tasarımlarını saran ve yumuşak bir şekilde koruyan silüetlerle güncelledi: kapitone ceketleri ve dolgulu gömlekleri performans taytları veya teknolojik pantolonlarla eşleştirmek gibi. Parçalar, büyük işlevsel cepleriyle ormanda vakit geçirmek için tasarlandı, ancak yosunları ve kozalaklı ağaçları çağrıştıran yeşil tonlarından sonbahar yapraklarının turuncusuna ve taş grilerine kadar uzanan renk yelpazesi, onları şehir hayatına da uygun hale getiriyor.
Bembury ile koleksiyonun tasarımı, açık hava ve "lüksü insanileştirme" hedefi hakkında konuştuk.
GQ: Doğa güzel olduğu kadar tehlikeli de olabilir. Madalyonun bu iki yüzünü nasıl uzlaştırıyorsunuz?
Salehe Bembury: Herkesin açık hava ile kişisel bir ilişkisi olabilir. İster onu keşfedecek kaynaklara sahip olmadıkları için isterse de çevrenin zorlukları nedeniyle olsun, doğa her zaman paradoksal bir şekilde pek çok kişiye kucak açmayan ayrıcalıklı bir dünya olmuştur. Ben New York'ta büyüdüm ve doğaya yeterince çıkışı olmayan bir metropolde yaşadığımı hissettim. Ama sonra Batı Yakası'na, Kaliforniya'ya taşınmaya karar verdim ve işte o zaman yemyeşil yerlere yakın olma fikri gerçek oldu. Günlerime yürüyüşle başlayabiliyor ve kamp yapmaya çok daha kolay gidebiliyordum. Orada fark ettim ki, doğada olmanın gerektirdiği sorumlulukları ve güvenlik kurallarını bilme konusunda hem giyim açısından hem de zihinsel açıdan yeterli donanıma sahip değildim. Bunlar sınırlama olarak görülmemeli; aksine çevrenizle temas halinde daha iyi bir deneyim yaşamak için çok önemli.
Doğada var olmanın en iyi yolu ona saygı duymaktır. Bu farkındalığa bir kez ulaşıldığında, gerisi kendiliğinden gelir. Sen ona saygı duyarsan, o da sana saygı duyar.
Kesinlikle!
Merakımdan soruyorum, neden gömleğin arkasında Tribeca yazıyor? Koleksiyonun açık hava konseptini nasıl yansıtıyor?
Aslında bu daha çok o yerin benimle olan ilişkisiyle ilgili, çünkü orada büyüdüm. "Şehri sırtına al" diye bir deyim vardır. Ben tam anlamıyla bunu yaptım. Bildiğim kadarıyla daha önce hiçbir sanatçı ya da müzisyen Tribeca'yı bu şekilde temsil etmemişti, dolayısıyla belki de -tekrar ediyorum belki de- ilk olduğumu söyleyebilirim. Şaka bir yana, ben sadece oradan geldim ve bununla gurur duyuyorum çünkü bu benim olduğum “yaratıcı adam” olmamı sağladı. Ve bir şekilde sizi de ormana götürebiliyorum.
Sık sık lüksü insanileştirmekten bahsediyorsunuz ki bu biraz oksimoron gibi geliyor. Bu iki kavram nasıl bir arada var olabilir?
Moncler ile tasarım görüşmelerimi yaptığımda, bana çalışmalarımla ilgilenmelerinin nedenlerinden birinin markayı insanileştirebilmem olduğunu söylediler. Çok mutlu oldum çünkü benim işimde genellikle kendi baloncuğunuzda izole olma riski taşıyorsunuz ve bu da dış dünyayı algılamanızı değiştiriyor. Dolayısıyla ne zaman o balonun dışındaki birinde duygu uyandırmayı başarsam tatmin oluyorum. Bu, yaratıcı sürecin başarılı olduğu anlamına gelir, çünkü gözlemci işinizi yeni bir gözle görür. Son yıllarda 'sessiz lüks' ifadesi de moda oldu, bu da bir oksimoron gibi hissettirebilir çünkü genellikle lüks fikri zengin, gösterişli ve güçlü bir marka kimliğine sahipken, sessiz lüks bir kıyafetin çok pahalı olabileceği, ancak öyle görünmediği anlamına gelir. İnsancıllaştırma buna işaret ediyor ve her şeyi görsel olarak erişilebilir kılıyor - sakin bir anlatıma sahip basit ama sofistike silüetler. New York'tan ve spor ayakkabı dünyasından geliyorum, lüks kavramının sadece fiyat açısından değil, estetik açıdan da erişilemez bir şeyle temsil edildiği bir ortamda büyüdüm. Geleneksel anlamını yıkmak ve ona yeni bir mercek altında bakmak, onu basitleştirmenizi sağlar.
Spor ayakkabı denince akla hemen moda endüstrisinin, genellikle genç nesiller arasında daha fazla müşteri bulmak için "topluluk" kavramının peşinden gittiği geliyor. Bunun yerine sizin "grup" fikriniz nedir?
Bu çok önemli ve bir gruba ait olmak istemek insan doğasının bir parçası. Size kendi hayatımdan bir örnek vereceğim: İnsanların İngilizce konuşmadığı yerlere seyahat etmeye başladığımda, hemen Jordan ya da Supreme giyen insanları arardım çünkü en azından benim dilimden biraz konuştuklarını umardım. Topluluklar söz konusu olduğunda, bazen insanlar bir şeyi sevdikleri için değil, sadece belirli bir grubun parçası olduklarını hissetmek için giyerler. Bu, bir ürünün nasıl nesnenin ötesine geçip başkalarıyla paylaşılacak duygular yaratabileceğini çok iyi temsil ediyor.
İçinde yaşadığımız karmaşık dünya da gençleri giderek daha fazla bir araya gelmeye itiyor olabilir mi?
"Yükselen dalga tüm tekneleri kaldırır" diye bir söz vardır. Benzer düşünen insanlarla birlikte olmak değerli bir şeydir, böylece birlikte birbirimizin büyümesine ve gelişmesine yardımcı oluruz, bu nedenle topluluklar düşüncenin evrimi için gereklidir. Ancak moda doğası gereği dışlayıcıdır, sizce kapsayıcılık değerleri nasıl 'Sistem'in bir parçası olabilir? Bu konuda konuşmak için açık havaya ve daha önce söylediklerimize, ne kadar dışlayıcı olduğuna geri dönebilirim: (sistem) genellikle tek bir cinsiyet içindi, genellikle beyazlar içindi, sadece belirli bireylerin ihtiyaçlarını karşılayan belirli markalar vardı. Kullanılan palet bile belli bir hedefe yönelikti. Bu bir tür gelenekti. Ancak daha sonra açık havayı keşfetmeye başladığımda, bunun herkes için olması gerektiğini ve her şeyden önce insanlara doğayla başa çıkmayı öğretmek ve onları doğaya saygı duymaları konusunda eğitmek gerektiğini fark ettim. Ayrıca toplumumun beni ormana giderken, iyi hissederken ve şarkı söylerken gördüğünde, bu faaliyetler için ırk, cinsiyet ya da sınıf sınırı olmadığına dair çok güçlü bir mesaj alacağını düşünüyorum.
İnsanın yaptığı şey için yargılanmadan, çevresine saygı duyarak ormanda yürüyebilme özgürlüğü çok güzel. Ancak, sizin de haklı olarak belirttiğiniz gibi, endüstrinin tek bir demografiye bu kadar odaklanmış olması gerçekten garip.
Kesinlikle ve şunu da belirtmek isterim ki açık hava aynı zamanda yandaki küçük parkı keşfetmek ve rahatlamak için oraya gitmek anlamına da geliyor. Bunun ille de karlı bir tepeye tırmanmakla ilgili olması gerekmiyor. Akşamları çatıya çıkıp yıldızlara bakmak da özgür hissetmek için yeterli. Yelpaze çok geniş ve akıl sağlığı için kendi alanınızı bulmanızda fayda var.
Hâlâ kapsayıcılıktan bahsediyoruz, bu da farklı kültürlerle tanışmak, onları tanımak ve saygı duymak anlamına geliyor. Günümüz dünyasında bunun gerçekleştiğini düşünüyor musunuz?
Son birkaç yıldır Covid-19'un ne kadar korkunç olduğu hakkında çok düşündüm ama aynı zamanda olumlu yanları üzerine de kafa yordum. Bunlardan biri, bir tasarımcı olarak tüketicilerin ne satın alacakları ve nasıl giyinecekleri konusunda nasıl daha titiz hale geldikleri. Bir başka örnek de, kesinlikle güzel olan, ancak genellikle duvarlarında herhangi bir sanat eseri bulunmayan ya da işlevsel, düzenli, ancak belki de ruhsuz mobilyalara sahip olan evler olabilir. Pandemi zamanlarında yaşayan insanlar, detayların estetiğine daha fazla dikkat eder hale geldi. Bir tür istemsiz kitlesel eğitim söz konusu ve bu da bizi etrafımızdakilerin daha fazla farkına varır hale getirdi. Önceden, günlük rutinin içinde kaybolmuşken, buna dikkat etmezdik. Bana göre bu durum kapsayıcılığı artırdı çünkü insanlar daha meraklı hale geldi ve artık daha önce bilmedikleri yeni şeyler keşfetmek istiyorlar.
Markanız olarak neden parmak izini seçtiniz?
Her ünlü tasarımcının güçlü bir markası vardır. Estetiği, organik doğası ve bitki örtüsüyle ilişkisi nedeniyle uzun süre ahşap damarları ilgimi çekti. Daha sonra ahşap damarlarına çok benzeyen ama aynı zamanda bir kamuflaj efekti gibi de görünebilen parmak izine odaklandım. Böylece hem baskılar ve logolar için iki boyutlu bir versiyonda hem de özel köpükten yapılmış bir ayakkabıya dönüştürerek üç boyutlu bir versiyonda kullanmaya başladım. Bu şekilde insanların artık tanıdığı ticari markamı buldum. Benzersiz olduğunu, iki baskının aynı olmadığını da eklemek isterim.
Artık tam bir giyim koleksiyonu çıkardığınıza göre, yaratıcılığınızı tepeden tırnağa genişletmek nasıl bir duygu?
Bu harika, uzun zamandır hikaye anlatımım kalçalarda durmak zorundaydı, ancak bir ayakkabı tasarımcısı olarak çalışmalarımı teşvik etti. Şimdi Moncler ile bu işbirliğinin en güzel yanı, izleyicilerimi davet etmeme ve onlara çok yönlü bir hikaye anlatmama olanak tanıyan estetik bir hikaye anlatma imkanı. Mesleğimizde, koleksiyonlar hakkında genellikle başkalarının tepkilerine göre düşünmek zorundayız, ancak bu durumda kendi hikayemi daha özgürce anlatabildim.
Bir açık hava tutkunu olduğunuza ve Moncler'in DNA'sında da dağcılık -bazen zorlu koşullar altında- olduğuna göre, koleksiyonunuzu sahada test ettiniz mi?
Kesinlikle, tüketicilerin ihtiyaçlarını bilmeme rağmen, şaka yollu bencil bir tasarımcı olduğumu söylüyorum çünkü hem gündelik hem de doğadayken giymek istediğim şeyleri tasarlıyorum. Neyse ki müşterilerim de benimle aynı zevklere sahip ve trendleri ya da tüketici isteklerini takip etmediğimi biliyorlar, ancak doğaya çıktığınızda estetik ve işlevselliği birleştirerek doğru olanı yapmaya çalışıyorum.
