KENDİMI HER HALİMLE SEVMEYLE İLGİLİ KAZI(K) ÇALIŞMALARIM TÜM HIZIYLA DEVAM EDEDURSUN. Öyle kişisel gelişim kitaplarında okuyuvermek kadar kolay dönüşmüyor bu işler. Ben de biliyorum kusurlarımla mükemmel olduğumu. Gel de bunu susmak bilmeyen zihnime anlat.
Nihai hedefim belli. Kendimle ilgili sevmediğim, karanlıkta bıraktığım taraflarımı bir bir aydınlığa çıkaracağım. Tüm kusurlarımla, olduğum gibi seveceğim kendimi. Bunu yapabilmek için yaşadığım kültürden ve ailemden edindiklerimin ötesinde, özümde kim olduğumu bulacağım. Ve toplumda taktığım maskelerden arınacağım. Gün gelecek aileye, sevgiliye ya da bir yabancıya gösterdiğim tek tane ‘ben’ olacak. Özümden ötesi kalmayacak.
Emin olduğum iki şeyden biri; karşımdakinin bana batan kusurlarının bende daimi bir karşılığı olduğu. Diğeri de kendimi kusurlarımla sevmeden, bir başkasını olduğu gibi kabul edebilmemin, imkânsıza yakın olduğu.
Yıllarca birlikte olduğum adamları eleştirmekten, yargılamaktan canım çıktı. Önce adama bayılırsın, girersin koynuna. Sana kalbini açtı mı, başlarsın orasını burasını düzeltme çabalarına. Sonra da söylenirsin değişmiyor diye. Başlar kadınların dırdır etme hali. Herkes kusurlu, bir sensin mükemmel. Yok ya? Bu halimden yorulup, oku kendime çevirince işin ucu kendi kusurlarıma bağlanmasın mı? Olay yine döndü dolaştı, bana girdi. Suçu, kusuru başkalarında aramak amma kolaymış meğer. Kıymetini bilememişim o kör topal günlerimin.
Yavaş hareket ettiği için her yere geç kalan, hız abidesi bir sevgilim oldu. Ben de rüzgâr hızında hareket eden ve her yere vaktinden önce giden bir neslin temsilcisiyim. “Üç dakika içinde yemeğini yemezsen, tabağını çekerler ve aç kalırsın” soyundan geliyorum. Çocukcağızla suratlarımızın ortalamasını almak yerine, şikâyet ettim durdum. Gel zaman git zaman eleştirilerimin altından yavaşlama ihtiyacım çıktı. Meğer aklımı sakinleştirerek, kalbimi dinginleştirmeye ve telaşlı hızımı dengelemeye ihtiyacım varmış. Zamanla, anlık zevkleri yaşayabilme sanatını öğrenmeye başladım. Bir çiçeğe bakmak için yavaşlar oldum. Sokaktaki bir köpekle iki çift havhav edebilmek için durmayı öğrendim. Bu demek değil ki, erken 30’lar yaş kategorisinde ‘en hızlı yemek yeme’ dünya şampiyonası yapılsa, gümüş madalyayı başkasına kaptırırım. O başka, bu başka.
Bir de hani kimseler görmesin diye gizleyebildiğine inandığın kusurların vardır...
Devamı GQ Türkiye Yaz 2020 sayısında…
