Her şeyin başlangıç noktası, 1939 doğumlu Kenzo Takada’nın 18 yaşı. Ailesinin zoruyla Kobe Üniversitesi’nde edebiyat okuyan bir genç o zamanlar. Ama içindeki ateş, bir ilke imza atmasını sağlayacak kadar harlı yanıyor. Tokyo’daki Bunka Moda Koleji’ne kabul edilen ilk erkek öğrenci kendisi. Çok geçmeden, 1960’ta okuldaki başarısı sayesinde Japonya’nın prestijli moda ödülü Soen’i kazanacak kadar da hızlı.
Eğitim, ödüller ve Tokyo’da bir departman mağazasındaki ilk çalışma deneyiminin ardından, kendisine Japonya sınırlarının dar geldiğini düşünen Kenzo, çocukluk hayallerinin peşine takılıp 1964’te Paris’e taşınır. Yerleşmesi biraz zaman alsa da o arada kendi tasarımlarını yaratmayı ihmal etmez. Bu süre boyunca ilhamını modern modanın devrimci tasarımcısı André Courrèges’den alır. Hazırladığı 30 kıyafetten beşi tasarımcı Louis Féraud’dan kabul görür.
20’li yaşlarına veda ederken, Paris’te Jungle Jap adıyla yarattığı ilk modaevi, cesareti ve orijinalliğiyle tüm dünyanın ilgi merkezi oluverir. 30’larına geldiğinde çocukluk hayallerinin hemen hemen hepsini gerçekleştiren tasarımcı, Paris’te moda gurularının üssü olan Galerie Vivienne’de ilk koleksiyonunu sergileme fırsatı bulur.
Bir harmanlama üstadı
Sadece moda âleminin değil tüm dünyanın ilgi merkezine oturması çok da şaşırtıcı değil elbette. Kenzo modanın ne denli yaratıcı bir alan ve birçok farklı kitlenin de temsilcisi olabileceğini göstermek için hep alternatif yollar yaratmış bir isim. Stili bir Japon’un yarattığı vahşi ve romantik bir ormanın içine sürükleyebilecek kadar cesur, iddialı renkleri hayvan desenleri ve ekoselerle karıştırabilecek kadar neşeli bir tasarımcı. Parizyen şıklığı, geleneksel Japon yalınlığıyla harmanlayarak her defasında hayranlık yaratacak bir denge kurabilen bir sanatçı.
80’lerin başında yarattığı erkek koleksiyonlarında cesur baskıları ilk kez kullanma cesareti de yine ona ait. Markasının erkek tasarımlarının başındaki Humberto Leon, Kenzo’nun eğlenceli geçmişinden beslenmenin, büyük bir keyif ve lüks olduğunu söylüyor.
Klasik defile mantığını ilk günlerde kıran mizah dürtüsü sağ olsun, 1977’de meşhur Stüdyo 54’te Grace Jones’un performansıyla biten Kenzo defilesi ya da 1978-79’da sirk çadırında, kapanışı bir filin üstünde yaptığı şovlarını canlı canlı izleyebilmek ne büyük şans olurdu...
