Gianluca Isaia için moda, giyinmekten çok hissetmekle ilgilidir. “Bir adam şık olmayı değil, kendini iyi hissetmeyi seçtiğinde zarif olur.”
Büyükbabanız Isaia’yı mütevazı bir kumaş dükkânından bir terzilik kurumuna dönüştürdü. Siz ise markayı küresel bir yaşam tarzı markasına taşıdınız. Geriye dönüp baktığınızda, terzi çırağından Napoliten stilin kültürel elçisine dönüşümünüzü gerçekten tanımlayan an neydi?
Sanırım bunu Boston’da Louis Boston adlı büyük bir mağazanın sahibiyle tanıştığımda fark ettim. Birlikte çalışmaya başladık; o dönemde orası erkek giyiminin adeta Mekke’siydi. Aramızda bir bağ kuruldu. Biri yaptığınız şeye gerçekten inanırsa, bu markanın kimliğinde bir dönüşümün başlangıcı olur. O zamana kadar sadece yüksek kaliteli bir ürün üretiyorduk. Ama birlikte çağdaş hale geldik.
Napoli her zaman Isaia’nın ruhu oldu. Küresel lüksün giderek tek tipleştiği bir çağda, bu Napoliten sıcaklığı, mizahı ve kusurlu güzelliği dijitalleşen küresel bir işin içinde nasıl koruyorsunuz?
Aslında çok basit — her şeyi kendi bünyemizde üretiyoruz. Bu ürün açısından çok önemli. Günümüzde gerçek bir ürün yaratmak bile başlı başına değerli hale geldi. Ekonomi her yerde zorlansa da biz hâlâ iyiyiz; çünkü ürünün kalitesi yerinde. Kusurlarıyla bile, nihai ürün tüketiciye bir his veriyor.
Sık sık “Napoli arzu uyandırır” diyorsunuz. Bu kıvılcımı, bu duyguyu tarif edebilir misiniz?
O kıvılcım, daima aradığım bir şeydir. İnsanlarla tanışırken bile hep o kıvılcımı ararım. Birini işe alırken gözlerine bakarsınız ve o kıvılcımı görürsünüz. O kıvılcım tutkudur — ve tutku başarıyı getirir.
Son koleksiyonlarınız konforu, terziliği ve rengi cesur biçimlerde yeniden yorumluyor. Bir koleksiyona başlarken sizi ne yönlendiriyor — duygu, renk, kumaş? Ve bir şeyin Isaia için “fazla modern” olduğunu nasıl anlıyorsunuz?
İlham her zaman bir Napoliten’den gelir — bir şairden, aktörden, müzisyenden… Kişiliğinden yola çıktığınızda renkler ve koleksiyonun enerjisi doğal olarak şekillenir. Sonbahar-kış koleksiyonumuzun ilhamı ise Napoli’den olmayan birinden geliyor; ama o kişi Napoli’nin yeniden doğuşunu çok kez ifade etmiş biri.
Günümüzde birçok tasarımcı, iş birlikleri ya da arşivlerini yeniden yorumlayarak güncelliği yakalamaya çalışıyor. Siz Isaia’nın mirasını onurlandırırken modern olma baskısını nasıl dengeliyorsunuz?
Bizim için kolay, çünkü elimizde 60’lı yıllardan kalan kumaş arşivleri var. Babam şirketi kurarken başlamıştı bu arşive, ve bugün o kadar zengin bir arşivimiz var ki. Geri dönüp bir kumaş seçmek, sonra onu çağdaş bir şekilde yeniden yaratmak bizim için çok doğal bir süreç.
Kıyafet kurallarına inanıyor musunuz?
Hayır. Ama “şık olmak” herkes için aynı anlama gelmez. Herkesin kendi giyim kodu olmalı. Bu bir kural değil, bir kimlik meselesi.
Bir keresinde “kural yoktur — giyinmek bir sanat biçimidir” demiştiniz. Sizce günümüzde erkek modasında özgürlük neye benziyor? Ve eğer hâlâ varsa, “yeni zarafet kuralları” nelerdir?
Bir erkek, giydiği şeyle gerçekten rahat hissettiği anda zarif olur. Farklı görünmek istediği için değil.
Isaia mağazaları kısmen butik, kısmen bar, kısmen tiyatro gibi — alışverişten çok yaşanan mekânlar. Sizce geleceğin perakendesi misafirperverlik üzerine mi kurulacak? Birisi bir Isaia mağazasına girdiğinde hangi duyguyu hissetmesini istersiniz?
Bu aslında bir dostluk duygusu. Gelen kişi kendini evinde gibi hisseder. Alışveriş yapmak için değil, birkaç saat geçirmek, güzel müzik dinlemek, bir kahve içmek için gelir. Hiç kimsenin bir şey almak zorunda hissetmesini istemem.
Bir erkek ilk kez Isaia giydiğinde, kendisi hakkında ne keşfetmesini umuyorsunuz?
Amacım ürünün kalitesini anlamaları. Gömlek gömlektir, ceket cekettir; ama kalite seviyeleri farklıdır. Biz yüksek kalite üretiyoruz. Belki tam olarak anlayamazlar, ama hissederler — farklı olduğunu hissederler.
Bir erkeğin stilinde ilk fark ettiğiniz şey?
Rahat olup olmadığı.
Yaş ne olursa olsun her erkeğin sahip olması gereken parça?
Bir Isaia ceketi.
Capri’de boş günlerinizde tercih ettiğiniz kombin?
Keten pantolon ve sandalet — çünkü hep giyerim.
Son zamanlarda ruh halinizi en iyi anlatan renk ya da kumaş?
Asla siyah giymem. Şu sıralar turkuazı çok seviyorum.
Erkek giyiminde gizliden gizliye çiğnemeyi sevdiğiniz kural?
Ascot’ta sabah takımını sandaletle giymek.
Tasarım yaparken kafanızda hep çalan şarkı?
Sinatra.
Napoli bir giysi olsaydı, ne olurdu?
En iyi keten ve kaşmir.
Genç nesile öneriniz?
Zanaatkârlara saygı.
