John Lovedale, şu anda yürüyememesine rağmen kendini oldukça iyi hissediyor. Las Vegas'ta sıcak bir Cumartesi sabahı saat 9'u biraz geçmiş ve Aria Resort & Casino'da belirgin bir topallamayla etrafta dolaşıyor. Kalçaları geniş yarım daireler çizerken yüzünü buruşturuyor ve ayaklarını tam olarak olması gereken yere çekiyor. Bu ameliyatın etkisiyle, az önce poposundan vurulmuş bir Grand Theft Auto drifti gibi.
John 40'lı yaşlarının ortasında ve yaklaşık 180 cm boyu var. Eğer gözlerinizi kısarsanız, bir tür brolik Neil deGrasse Tyson'a benziyor. Harrisburg, Pennsylvania’da yaşıyor ve bir mühendis olarak çalışıyor. Şehre ortopedi cerrahını görmek üzere gelmiş. Gelirken neredeyse uçuşunu kaçırıyormuş dolayısıyla koltuk değneklerini evde unutmuş. Ancak yine de kendini çok iyi hissediyor.
John'un ayakta olması etkileyici - ve muhtemelen aptalca - özellikle de sadece birkaç ay önce boyunun 173 cm olduğu düşünülünce. Eylül ayında, bacaklarını ameliyatla uzatmak için 75.000 dolar ödemiş.Bu, hem uyluk kemiğinin kırılmasını hem de merkezlerine ayarlanabilir metal çivilerin takılmasını gerektiriyor. Her çivi, kemik gibi hem esnek hem de sağlam olan ve yaklaşık bir pikolon boyutundaki titanyumdan yapılıyor. Çiviler manyetik uzaktan kumanda ile yaklaşık 90 gün boyunca her gün bir milimetre uzatılmış. Kırık kemikler iyileştiğinde, işte karşınızda daha yeni, daha uzun bir John.
Böyle bir prosedürden sonra, elbette dikkat etmeniz gereken bazı şeyler var. Tüm boy artışı bacaklarınızdan oluyor, bu nedenle özellikle çıplakken vücut ölçüleriniz biraz garip görünebiliyor. Ayrıca, iyileşme süreci uzun ve yorucu olabiliyor. Buluştuğumuzda, John'un bacaklarındaki kemikler henüz tam olarak iyileşmemişti ve sağ uyluk kemiğinin küçük bir kısmı al dente spagetti gibi hala biraz yumuşak görünüyordu; en küçük tökezleme bile bir kemiği ikiye ayırmaya yetiyor. Ve 90 kg’nin üzerinde olan iri bir adam olduğu için de özellikle tehlikeli.
Bir de tabii ki acı konusu var. Bacaklarınızdaki kemiklerin uzaması, kemiklerin etrafındaki sinirleri ve dokuları - özellikle de hamstringler gibi kalın, etli kasları - neredeyse dayanılmaz derecede geriyor. Bu da aylarca yürüyememenize sebep oluyor. John, “Size mümkün olduğunca fazla ağrı kesici veriyorlar," diye açıklıyor. Ancak bunun da sonucu olarak en büyük korkusu madde bağımlısı olmakmış, bu yüzden ağrı kesicileri olması gerekenden daha erken bir sürede bırakmış.
Neden John gibi biri -yakışıklı, kendine güvenen, komik, üç çocuk babası- bu kadar maliyetli ve birkaç santim ekstra için aylarca ıstırap çekmesine neden olan bir ameliyata katlanıyor? Boyu çok kısa değildi, Amerikalı bir erkeğin ortalamasından (175 cm) sadece 2 cm daha kısaydı. Ancak ortalamanın üzerinde olma fırsatı kaçırılmayacak kadar cazipti. John gülerek, "Uzun boylu insanlar için dünyanın daha çekici bir yer olduğunu fark ettim," diyor ve omuz silkerek ekliyor "Dünya onların önünde eğiliyor gibi görünüyor.”
Geçen yaz, John, google’da gezinirken 2016 yılında Dr. Kevin Debiparshad tarafından kurulan LimbplastX Institute’a rastlıyor. Dr. D.’nin bu ameliyatı yapan uzmanlar arasında önde gelen bir isim olduğunu keşfediyor.
Dr. D'yi ilk aradığında işlerin çok yoğun olduğunu söylemiş: Pandemiden bu yana -yani evden çalışma döneminin başlangıcından bu yana- normal hasta sayısı iki katına çıkmış. Dr. D’nin bu iddiasını BBC’nin ABD'deki yüzlerce erkeğin her yıl aynı prosedürden geçtiğini öne süren bir raporu da destekliyor.
Kağıt üzerinde oldukça mantıklı. Estetik cerrahi konusunda çok fazla etiket var, özellikle de erkekler için. Amerikan Plastik Cerrahlar Derneği'ne göre, 2019'da erkekler için bakım-estetik prosedürleri yirmi yıl öncesine göre yüzde 29 artmış durumda.
Ama erkek boyu, özellikle de kısa boy - sanki beden olumlamanın yeni kuralları dikey olarak uygulanamıyormuş gibi - erkeklerin çok fazla stigmaya uğramasına neden oluyor. Kısa boylu erkekler, belirli boydaki insanlarla çıkmak veya havalı basketbol takımına girememek gibi bazı şeylerden zaten dışlandıkları için çok fazla ayrımcılığa uğramıyorlar: 2009'da Avustralyalı erkeklerle ilgili bir araştırmaya göre, kısa boylu erkekler uzun boylu akranlarından daha az para kazanıyor (yılda 2 cm başına yaklaşık 500 dolar); kurumsal merdiveni tırmanma olasılıkları daha düşük (Fortune 500’deki en iyi CEO’lar listesinde erkeklerin boy ortalaması 182 cm’dir); ve heteroseksüel erkekler için kadınlarla şansları daha düşük. (Hollanda'da 2013’te yürütülen bir araştırmaya göre vakaların sadece yüzde 7,5’inde kadınların erkek partnerlerinden daha uzun olmayı kabul ediyor). 1.67 boyum var ve kısa olmanın ekonomi sınıfında uçarken iyi olması dışında bir faydasını görmedim.
Dr. D'nin enstitüsünün vaadi, bir bedel karşılığında sizin de Fortune 500 CEO'su olma şansınızı artırabileceğiniz yönünde. Ve insanlar bunu ödemeye hazır. Çoğu hasta, kaç cm uzamak istediklerine bağlı olarak 70.000 ila 150.000 $ arasında ödeme yapıyor. Çoğunluk standart şekilde 7 cm’i tercih ediyor - yaklaşık bir yıl süren bir süreç - ancak daha sonra kaval kemiğinizi de yaptırarak boyunuzu 15 cm’e kadar uzatmanız mümkün. Daha sonra çivilerin cerrahi operasyonla çıkarılması gerekiyor, bu da ek bir 14.000 ila 20.000 ABD Doları tutarı demek. John boyunu uzatmak için beş yıl boyunca ödeyeceği bir kredi çekmiş.
İnsan vücudunda bir zamanlar değiştirilemez olan bir şeyi değiştirebilmemiz mucizeden başka bir şey değil. Tinder'da biraz daha uzun görünmek için adeta büyü yapıyoruz. Ameliyatla boy uzatmak, bir tıp harikası. Ancak bizim kadar kırılgan yaratıkların böylesi bir mucizeyi hayata geçirip geçirmemesi gerektiğine ilişkin soru bir sürü de zorluğu yanında getiriyor.
Düzenlemeler
Sizi kendinizin daha seksi bir versiyonu haline getirmek için tasarlanmış çoğu estetik ameliyat gibi, estetik bacak uzatmanın asıl amacı gerçekten hasta olan kişilere yardım etmekti. Prosedür 1950'lerde, karmaşık kemik kırıklarını ve uzuv uyumsuzlukları gibi deformiteleri tedavi etmek isteyen Gavriil Ilizarov adlı bir Sovyet ortopedi cerrahı tarafından geliştirilmiş. İşlem, kibarca söylemek gerekirse, gerçekten zor.
Ilizarov çerçevesi adı verilen bu prosedürde orta çağdan kalma bir ses çıkaran cihaz, örneğin bir hastanın bacağının alt kısmına, ayak bileğinden dizine vb. sarılmış şekilde monte edilen ayarlanabilir bir aparattan oluşuyor. Süreç şöyle: Hastanın bacağı daha sonra kırılır ve aparatın pim serisi bacağı deler, kemiğe sabitlenene kadar cilt ve kas boyunca sıkışır, burada aylarca kalır - kopmuş kemikleri kendilerinden biraz daha uzakta olması gereken yerinde tutar. Doğalına uygun olarak yerleştirilmelidir, böylece boşluğu doldurmak için yeni kemik dokusu büyür. Aylarca yatakta kaldıktan sonra, örneğin daha kısa bir sol bacağı olan bir hasta, mucizevi bir şekilde, aşağı yukarı aynı büyüklükte iki bacakla uyanabilir.
“Uzun olduğunuzda insanlar size daha farklı bakıyor. Artık spor salonunda çok daha fazla dikkat çekiyorum. ” - John Lovedale
Ilizarov çerçevesi hala kullanımda olan bir metot; nispeten yeni olan, Dr. D'nin son beş yılda hızla gelişen alternatif bacak uzatma yöntemi. Dr. D, prosedürü göğüslerinizi yaptırmaya benzetiyor: “Kendinizle ilgili bir özelliği değiştirmek istiyorsanız, şunu bilmelisiniz ki kim olduğunuzu değiştiremiyorum. Sen hala neysen osun. Bu, kendin hakkında değiştirmek istediğin şeylerden sadece biri.”Dr. D'nin kliniğindeki ana yeniliklerden biri, doğrudan kemiğe yerleştirilebilen uzatılabilir titanyum çiviler; bu da, hastaların artık Ilizarov çerçevesinin pimlerinden kaynaklanan açık yaralarla uğraşması gerekmediği anlamına geliyor.
Şu anda cerrahlar süreci düzene sokmanın başka yollarını arıyorlar. 2019'dan 2021'e kadar, titanyumdan daha güçlü olan paslanmaz çelikten yapılmış, hastaların ameliyattan hemen sonra yürümesini sağlayan ve yük taşımaya yarayan yeni bir çivi vardı. Bu ağırlık taşıyan çiviler, çeliğin paslanabileceğine dair kanıtlar ortaya çıktıktan sonra piyasadan kaldırıldı, ancak Dr. D, yeni bir çivinin FDA onayını beklediğini ve 2023'te piyasaya sürüleceğini söylüyor.
Dr. D her zaman bacakları uzatmanın yeni ve daha iyi yollarını bulmaya çalışıyor. Onunla buluştuğumuzda aşırı hızlı konuştuğunu hemen fark ettim. Ona en çok neyi sevdiğini soracak olursanız, muhtemelen karısını ve iki küçük kızını, Entourage dizisini saydıktan sonra “dünyanın en heyecan verici dokusu” dediği kemikleri sayacaktır. “Kendi kendini onarıyor!” diye heyecanlanıyor. "Ölüyorsun ve senden geriye kalan tek şey bu oluyor” diye ekliyor.
Akşamın bunaltıcı sıcağına rağmen, 1.77 boyundaki Dr. D, Diesel kot pantolon ve siyah yeleğinin altına puantiyeli siyah düğmeli bir gömlek giyiyor. Aslen Kingston, Ontario'lu, Harvard'da yüksek lisans bursuyla McGill'de tıp okumuş ve Montreal'den ünlü bir cerrahla (Ken Brown) ortopedi rotasyonu yapana kadar başlangıçta daha sıkıcı bir uzmanlık alanında (iç hastalıkları gibi bir şey) çalışacağını düşünmüş.
Brown, çocuklarda kemik deformitelerini düzeltmeye odaklanan Lizzy Clinic adlı bir merkez işletiyor. Dr. D, "Kemik uzatmak, çarpık ayak deformitesini düzeltmek, tibial deformiteler, bu tür şeyler" diye açıklıyor. Brown’la çalışırken, kemikleri germek, deforme etmek, yaralanmaları iyileştirmek için Ilizarov çerçevesi gibi cihazları kullanma fikri onu büyülemiş. "Aslında kemiği bir boşlukta yaratıyoruz," diye açıklıyor. “Bir kemiği uzatıyor musun? Bir hastadaki 5 cm’lik farkı mı düzeltiyorsunuz? Sihir gibi” diyor.
Dr. D'nin hastaları, maddi durumları dışında herhangi bir gruba uymuyor: doktorlar, finansçılar, aktörler, CEO’lar, bir haber spikeri… Dr. D bunu önermese de, kolej basketbol oyuncularının bile birkaç istatistiksel fark için birkaç cm daha istediğini söylüyor. “Atletik sporcular sonucun ne olacağını tahmin etmek zor. Genel olarak hastalara söylediğim şey, bakın, maaşınız o pozisyonu almak için yanınızdaki adamdan milisaniyeler daha hızlı olmanıza bağlıysa, o zaman bu sizin için doğru prosedür olmayabilir çünkü atletik yeteneğinizi azaltabilir” diyor.
Çoğu zaman daha fazla kendileri gibi hissetmek için ekstra birkaç cm’i isteyen trans erkekler var. (Dr. D bazen trans kadınların da bacaklarını kısalttığından bahsediyor.) 152 cm civarında boyu olan Filipinli bir hemşireyle konuşmuştum ve şimdi o boyda değil. Asya'da popüler bir YouTuber olan bir hasta, görünüşe göre birkaç Bitcoin satarak bu prosedür için ödeme yapmış.
Ve elbette teknoloji dehaları var - bir sürü teknoloji dehası. Dr. D "Teknoloji şirketi açabileceğim konusunda bazen şaka yapıyorum. Şu anda burada Vegas'ta olan 20 yazılım mühendisim bu prosedürü uyguluyor. PayPal, Google, Amazon, Facebook, Microsoft'tan hastalarım var. Microsoft'tan birden fazla hastam oldu” diyor.
Konuştuğum tüm hastaların ortak noktası, bacak uzatmanın kendilerini düşündüklerinin daha eksiksiz bir hali gibi hissetmelerine yardımcı olması. Dr. D. "Birçok hasta bunu kendilerine yapılan bir yatırım olarak görüyor. Bence boy, kim olduğunuzun, dünyayı nasıl algıladığınızın ve dünyanın sizi nasıl algıladığının çok önemli bir parçası. Bunu değiştirebilmek çok etkileyici” diyor.
John, daha uzun bir insan olduğunu ilk fark ettiği zamanı hatırlıyor: Tuvaletini yapmak üzere ayakta durduğu an! “Tuvaletini yapmanın bu kadar zor olabileceğini bilmiyordum. Artık kendimi 7 cm. daha uzun versiyonuma göre ayarlamalıydım” diyor.
Boy değişimini açıklamak için, yakın ailesi dışındaki herkese - müdürü de dahil olmak üzere - küvete düştüğünü ve kırık kalçasını düzeltmek için ameliyat olması gerektiğini söylemiş. Şu anda John biraz egzersiz yapmaya başlamış: üst vücut ağırlıkları, koşu bandında biraz yürüyüş gibi… “Tamamen iyileşsem de eskisi gibi hızlı yürüyemiyorum ancak her gün biraz daha cesaretim artıyor” diyor. Üstelik bu konuda artık dürüst. “Uzun olduğunuzda insanlar size daha farklı bakıyor. Artık spor salonunda çok daha fazla dikkat çekiyorum” diyor.
Dönüşüm
Bacak uzatma ameliyatı olmak istemenizin tek bir nedeni yoktur, ancak çoğu zaman bu nedenlerden en az biri kadınları etkilemekle ilgili. Chicago'dan tatlı, uzun boylu bir yazılım mühendisi olan 23 yaşındaki Alan'ı ele alalım. (Bu isimlerden bazılarını gizlilik gereği değiştirdik.) Başlangıçta 167 cm’in altında olan Alan, üniversitede aşık olduğu kızın onunla bu konu yüzünden alay etmesine kadar kendisini kısa olarak görmüyormuş. Bu onda derin bir güvensizlik sorunu yaratmış ve sonunda Şubat ayında ameliyat olmaya karar vermiş. Şu anda son üç ayını evde oturarak geçirse de boyu 175 cm.
Ya da ticaretten çok gelir elde eden New Yorklu yakışıklı bir Çinli Amerikalı olan Bryan’ı ele alalım. 27 yaşında. Sesi yavaş ve cana yakın, tam bir eğlence insanı. Ama her zaman kadınlarla şansının daha iyi olması gerektiğini düşünmüş. “Çoğu zaman reddedilirdim. 100 kadından sadece 4 ya da 5 tanesiyle ilişki kurabiliyordum” diyor. Bryan’ın o zamanlar 1.70 boyundaymış. Şimdiyse 1.77 ve gece kulüplerine gitmek için can atıyor.
Ayrıca El Paso'da rehabilitasyonda yatan CFO Chad gibi örnekler de var. 53 yaşında ve size jiujitsuda çok iyi olduğunu sezdiren bir görüntüsü var. Barmenden bir şey istemek için parmak uçlarında durmak zorunda kaldığında sinirlenen türden biri. Boyu 165 cm. “Bir bara gider ve kelimenin tam anlamıyla bir içki sipariş etmeye çalışırdım. Benden bir kafa uzun olan bir adam arkamdan gelince ve barmen ona 'Sana ne verebilirim?’ dediğinde gerçekten öfkeden delirirdim” diyor.
Bir keresinde Chad’in egosu çıktığı daha uzun bir kadın (177 cm) tarafından paramparça edilmiş. El ele tutuşarak caddede birlikte yürürlerken yoldan geçen biri onlara bakınca kadın elini bırakmış. Chad de “Daha iyisini yapabileceğini düşünüyorsan, git daha iyisini yap. Sonra görüşürüz” demiş. Chad Aralık ayında prosedürü yaptırdı ve şimdi neredeyse boyu 172 cm.
Dr. D, hastalarının yüzde 90'ının ameliyat olduklarını kimseye söylemediğini belirtiyor.
Ama aklım almıyor. Böyle bir şeyi nasıl gizli tutabilirler ki?
Alan, “Herkese bir kayak kazası geçirdiğimi söyledim” diyor.
“Evet, annem bile bilmiyor” diyor Bryan.
Kalçalarını ve kaval kemiğini yaptıran ve 162 cm’den 177’ye çıkan Johan isimli bir hasta, “Herkese aşıya kimyasal koyduklarını söyleyeceğim” diyor.
Dr. D, hastalarının neden bunu gizlemek istediklerini anlayabildiğini söylüyor. Dr. D “Kadınlar da ‘Göğüslerimi yaptırdım, bunula gurur duyuyorum’ demiyor. Ne demek istediğimi anlıyor musun?" diyor. Yine de bunun değişmeye başladığını düşünüyor. Bazı insanlar artık estetik ameliyat olduğunda, “Bir Birkin'e ya da lüks bir arabaya sahip olmak gibi bir şey. Bununla övünüyorlar çünkü bazı yönlerden bu elit statünün bir işareti gibi” diye ekliyor.
Akşam yemeği sona ererken yavaştan da kalkmaya hazırlanıyoruz çünkü Dr. D'nin sabah 5'te kalkması gerekiyor.
Ameliyat Sırasında
Eğer kendinizi Sunrise Hastanesi’nde Dr. D'nin ameliyathanesinde misafir gözlemci olarak bulursanız, size lobide, revirde, soyunma odasında kısacası her yerde cana yakın bir çalışan eşlik ediyor.
Ameliyathane ortamının kargaşasında bile Dr. D, her zamanki gibi neşeli, hiç uyumamış gibielinde eldivenleriyle karşımızda duruyor. Usher'ın “My Way”i, ameliyathanenin hoparlörlerinden yankılanıyor. “Genellikle Britney dinleriz!” diye birisi şaka yapıyor.
Odanın ortasında, üst yarısı bir muşamba ile kaplı hasta, bilinçsiz yatıyor. Bugün uyluk kemiğine iki çivi yerleştiriliyor. Sadece belden aşağısı görünse de, atletik bir yapıya sahip olduğunu görebiliyorum, bu da onu bir çöp kamyonunun arkasına atılmış bir manken gibi gösteriyor.
Biraz insanlıktan çıkmış gibi görünmesi belki de benim yararıma. Çünkü sondaj başlamak üzere.
Dr. D, ameliyatı başlatmak için sağ uyluğun üst kısmında yaptığı 5 cm’lik uzunluğundaki kesilerden birine küçük bir matkap sokuyor. Daha sonra rayba adı verilen bir cihazı istiyor ve herkes bir F1 pilotu ekibinin koreografisinin hızı ve verimliliğiyle hareket ediyor. Rayba elinde canlanıyorç Temelde bir el tipi akülü matkap, yalnızca ucu 60 cm uzunluğunda. Oyucu, çivinin rahatça yerleştirilebilmesi için kemiğin içini oymak üzere kullanılıyor.
Dr. D, raybayı birkaç kez döndürüyor ve ardından sivri kısmı diğer kesiğe ve hastanın bacağına sıkıştırıyor. X-ışınları ve bir kılavuz tel yardımıyla kemiğin merkezine doğru bir delik açmaya başlıyor. Sıcak dönen metal ve kemiğin sesi, ilginç bir inşaat sesini andırıyor.
Aslında femurun kesilmesi sadece birkaç saniye sürüyor. Matkapla zaten başladığı şeyi, jilet keskinliğinde bir keski olan osteotomun yerleştirilmesi takip ediyor. Dr. D, aleti hastanın uyluğu boyunca bulunan kesiğe sokuyor ve bir çekiçle vurmaya başlıyor.
Dr. D, sanki bir resim çerçevesini asıyormuş gibi gelişigüzel çekiçle vururken, "Bazen tek bir dokunuş yeterli olur bazense on” diyor. Klik - Klik - Klik - BAM
Dr. D, oyucuyu kesikten çıkardığında -Jack Nicholson'ın Joker'inin pantolonundan komik uzunlukta bir tabanca çıkarmasına benziyor- sıvılaştırılmış kemik, kemik iliği ve yağdan oluşan sıcak, kanlı bir bulamaç delikten dışarı sızmaya başlıyor. Korkunç bir hız ve hacim ile.
Çivi nihayet artık kopmuş kemiğe yerleştirildiğinde, Dr. D bacak boyunca birkaç küçük kesik daha atıyor ve her şeyi bir arada tutmak için birkaç vida ekliyor. Röntgen ekranında hastanın uyluğu rüzgar gülü gibi görünüyor.
Sonuç olarak, sağ bacak 38 dakikada tamamlanıyor. Sol da aşağı yukarı aynı miktarda zaman alıyor. Ancak hasta iki saat sonra uyandığında - iki bacağında beş ila altı yeni delikle birlikte asıl süreç başlıyor.
Yatırımınızı Koruyun
Buluştuğumuz sabah John ve ben LimbplastX Enstitüsüne gittiğimizde, Dr. D her zamankinden farklı olarak biraz soğuktu.
Sorun şu ki, John'un yanında koltuk değnekleri yoktu. Hiç acı hissetmemesine rağmen henüz koltuk değnekleri olmadan dolaşmasına izin verilmemişti. Dr. D'ye göre bu büyük bir hayır. “John buraya geldiğinden beri kötü çocuğu oynuyor. Hastalara her zaman uzamayı bıraktıkları anda başlarının belaya girdiğini söylerim. Çünkü kendilerini iyi hissetmeye başlıyorlar. Yeni boylarına kavuşuyorlar, ağrıları yok. Dolayısıyla sabırsızlanıyorlar” diyor.
Dr. D'nin açıkladığı gibi, John'un femurları tam olarak konsolide olmuş durumda değil. Sol tarafı yüzde 95 iyileşmiş ancak sağ tarafı sadece yüzde 80 iyileşmiş durumda. Yani kemik dokusu hala şekilleniyor, hala esnek ve biraz yumuşak. Çivi herhangi bir düşüşte hasar görürse, yenisiyle değiştirmek zorunda kalacaklar ve tüm süreç yeniden başlayacak. (Bu, şu ana kadar sadece birkaç kez olmuş.)
"Yani, evet, yatırımınızı koruyun," diyor Dr. D, John'a hayal kırıklığına uğramış bir şekilde bakarken ve ekliyor "Sadece üç hafta kaldı. Çok uzun bir süre dayandın. Biraz daha bekle ve sonra özgürsün.”
John özür diliyor. Yeni ve daha uzun boylu biri olmak için çok hevesli. Dr. D bana özel olarak, "Sahip olmanız gereken bir zihinsel disiplin var. Maraton için antrenman yapmak gibi” diyor.
Harika olmaz mıydı?…
Bacak uzatmayı ilk kez yaklaşık 15 yıl önce, üniversiteden yeni mezun olduğumda keşfettim. Pek çok kısa boylu erkek gibi, "Yetişkinken nasıl uzarız?" diye google'da arattım. O zamanlar, bir parçam kısa olmayı daha az arzu edilir olmakla karıştırıyordu. Bazen piyangoyu kazanmayı, tedavi olmayı ve bir yıl boyunca ortadan kaybolmayı hayal ederdim. Gerçeği söylemek gerekirse, boyum belki de düzenli olarak güvensiz hissettiğim tek şeydi. Beni gerçekten rahatsız ettiği zamanlar, bir şeyler yapmamı engellediği zamanlar oluyordu: daha uzun bir kadınla çıkmak gibi ya da havalı bir basketbol takımında yer almak gibi. Ya da şu an dolabın tepesinden bir kavanozu tabure yardımı olmadan almak gibi.
Harika bir karım var - havalı, güzel, kendine güvenli, akıllı - ve boyu 175 cm. Eskiden sadece arkadaştık, şu an on yıldır birlikteyiz. Birlikte olmadan önce, bir keresinde yarı sarhoş bir şekilde ağzımdan şunu kaçırdım; "Daha uzun olsaydım, muhtemelen çoktan birlikte olurduk, ha-ha.” Şu an hala söylediğim bu cümle için pişmanlık duyuyorum.
Bu insanların bu işlem için bu kadar acıya dayanması ve bu kadar para harcaması bana hala inanılmaz geliyor. Bir gün uyanıp kısa olduğunuzu fark etmek gibi değil. Daha çok yavaş başlangıçlı bir nevroz gibi. Lisede, uzamayı beklerken sürekli arkadaşlarınızın boy attığını izlersiniz. Sonra bu size olmaz. Ama umudunuz hiç tükenmez. Bu bazı insanların özgüvenini kırar. Belki onları kızdırır (Chad gibi). Çoğu kısa boylu insan içinde olması gereken kişinin fiziksel olarak eksik bir versiyonu gibi hisseden bir parça taşıyor. Sensin, ama yüzde 90 ölçekte.
O buluşmadan döndükten birkaç ay sonra bir gece evde, eşime mucizevi bir şekilde ameliyat olmak için yüz bin dolar bulursam ne düşüneceğini sordum.
“Yani, ameliyatı olmak isteseydin, hayır demezdim” diye yanıtladı. “Ama bu para [oğlumuzun] üniversite birikimlerinde çok iyi olurdu” diye ekledi.
Sonra ona “Eğer ondan daha uzun olsaydım muhtemelen daha erken birlikte olurduk” dediğim için pişman olduğumu itiraf ettim.
Durdu. “Pişman olma. Komikti bence. Bunu şaka olarak söylediğini düşündüm ve bunun doğru olduğunu düşünmüyorum” dedi.
Nasıl yani?
“Sonunda 80 yaşında ve hala birlikte olabileceğimiz gerçeğini derinlerde bir yerde biliyordum. Ve o noktada, sadece kambur, kırışık, sarkık olurduk. Uzun vadeli bakış açısına sahip olunca oldukça kolay oldu…” dedi.
Sence benim kısa olduğum gerçeğini atlatmanı sağlayan şey neydi?
"Sanırım sadece tek bir şey yok. Sadece bir zihniyet meselesi. Bazı can sıkıcı küçük detaylar var. Bir düğüne topuklu ayakkabı giyemeyecek olmama kızıyor muyum? Ama bu sayede ayaklarım ağrımayacak. Dolayısıyla bu iyi. Yani bakış açısı meselesi.”
Ve o anda, kendimi 190 cm gibi hissettim.
Belki de ruhsal olarak yüksek hissetmek gerçeklikten daha önemlidir zaten. Akşam yemeğimiz sırasında, Dr. D'ye prosedürü kendisinin almayı düşünüp düşünmediğini sordum.
"Hayır," dedi. Ama sonra belki çocukları büyüseydi ve yük taşıyan çivi FDA tarafından onaylansaydı ve söz konusu çiviyi takacak kadar güvendiği biri olsaydı, o zaman… “Belki?” diye ekledi. Ülkenin dört bir yanından cerrahlar, prosedürün nasıl gerçekleştirileceğini öğrenmekle çok ilgileniyor ve birkaçı LimbplastX markasını franchise etmek isteyeceğini söyledi.
162 cm boyundaki karısının bazen bacaklarını yaptırmak konusunda şaka yaptığını söyledi. "Biraz daha uzun olsaydım harika olmaz mıydı?" diyormuş.
Aniden kendinizi daha uzun bir insan olarak bulursanız, bazı küçük rahatsızlıklar yaşayabilirsiniz. Örneğin, John ehliyetinde boyunu değiştirmek zorunda. Artık ekonomide uçtuğunda dizleri önündeki koltuğa değiyor gibi…
Artık insanlar ondaki değişimi fark etmeye başlıyor. Geçenlerde yemekte bir arkadaşı, arkadaşının kuzeni ve sevgilileriyle karşılaşmış. Onları görmeyeli altı ay olmuş. Bahanesiyse kalçasını kırmak.
Arkadaşının dairesine gitmişler. John mutfakta arkadaşıyla yalnız kalınca arkadaşı (182 cm boya sahip) “Bak dostum, seni üç yıldır tanıyorum. Gözlerimin içine bakamadın. Neler oluyor?” demiş.
John onu baştan aşağı süzmüş ve gülmeye başlamış. John, "Bugüne kadar ona hâlâ söylemedim. O gün ona herhalde sen kısaldın" demiş.
GQ US
