Salih Yoluç yarış pilotu olarak 2015 yılında başladığı yolculuğunda, dayanıklılık alanında uzmanlaştığı bir kariyer inşa etti. Özellikle de kendisinin “Dünyanın en büyük pilotlarının hedefi ve hayalidir Le Mans kazanmak. 2023’te 100. senesini dolduracak bir yarıştan bahsediyoruz, dünyada böyle yarış birkaç tane vardır” şeklinde tanımladığı Le Mans 2020 zaferi ile ismini aklımıza kazıdı desek yeridir. Ancak bu onun hayattaki en büyük zaferi olarak kalmayacak kuşkusuz. Bu başarının ardından gelen daha büyük emekler, çalışma azmi ve elbette yeni hedefler var. Hatta bugün de var olmaya devam ediyorlar.
Le Mans zaferi de aslında bu hedeflerin oluşturduğu bir yolun son halkasıydı. 2017 yılında bu yarışa ilk defa katıldığında aldığı yedincilik ile herkesin dikkatini çekmişti, ışıltısı parladı. Bunu 2018 yılının şanssızlığı takip etti ve ekip olarak yaşadıkları teknik arızadan dolayı yarışı tamamlayamadılar. Bu konuda yaptığı “O mekanik arıza olmadan önce de o yarışta çok sorun yaşamıştık ve çok gerilerdeydik zaten. O yüzden çok fazla üzüldüğüm söylenemez, zaten bir sonuç alamayacaktık. Mekanik arıza bu sporun doğasında olan bir şey maalesef, ben de bunun şanssızlığını pek çok kez yaşamış biriyim, o yüzden alışkınım aslında” yorumuyla alışkanlıklarına dönüşen pratiklerini gözler önüne seren Salih aynı zamanda yarıştığı dalı ne kadar önemsediğinin de altını çiziyor.
İşte tam bu noktada, Salih ile iletişime geçtiğim ilk andan itibaren beni en çok etkileyen “dayanıklılık” kavramı parlıyor. Bu kavramın çağrıştırdıkları, hissettirdikleri ve bir spor dalı için getirdikleri sporcunun çevresinde büyüleyici bir kimlik oluşturuyordu. Bu nedenle, belki de merakımın temelinde şekillenen şey, böyle bir dalda mücadele eden ismin karakteriydi. “Biraz iki uçlu bir karakterim sanırım. Mesela aslında çok tembelim ama aynı zamanda aşırı derecede dedike ve çalışkanım. Sivri bir tipim biraz yani.” Onun “sivri” olarak tanımladığı kişiliği aslında başarılı kişilerin karakterinin temelinde yatan farkındalık hali.
Salih Yoluç ve ekibi 2020’de Le Mans 24 Saat Yarışı’nı zaferle sonuçlandırdılar. Bu kuşkusuz unutulmayacak ve hatta tarihe geçecek bir andı. “Yarışı bitiren benim takım arkadaşımdı ama biz de araba çizgiyi geçerken karşılamak üzere takım olarak pit duvarının üzerindeydik. Bu zafer anı başka bir duygu tabii. Öncesinde, gece liderlik için çekiştiğimiz bir diğer Aston Martin’de arıza çıkınca biz yalnız kalmıştık. Ancak aynı arıza bizde de çıkabilir korkusuyla son altı, yedi saat gerçekten çok temkinli gittik ve arabayı pek zorlamadık. Neyse ki o saate kadar arkamızdakilerle güzel bir fark oluşturmuştuk da bunu yapabilecek lüksümüz vardı. 2020’de Dünya şampiyonluğunu son anda kaybettiğimiz Bahrain’de de ilk önce diğer Aston Martin bozuldu, bir saat sonra da bizim araba. O yüzden, o korku hep vardı tabii. Çizgiyi geçince ancak rahatladık. İnanılmaz bir rahatlama ve mutluluk, daha önce de birkaç kez çok yaklaşıp alamadığımızı bu sefer almanın mutluluğu ve gurur vardı.”
Aynı Salih’in tasvir ettiği gibi, işte tam böyle anlarda inanç ve korkuların gün yüzüne çıktığını fark ederiz. Kim bilir belki de bu yüzden sporcuların ritüelleri vardır hatta. Bunlar merak edilir ve takip edilir. Örneğin NBA oyuncusu Michael Jordan’ın “çıkarmadığı bol şort” ritüeli bugün bile devam eden bir spor-moda akımının öncüsü. Ya da bu başlığı biraz daha ileri götürürsek ünlü tenisçi Nadal’ın sekiz kuraldan oluşan ritüel listesi spor severlerin her daim hafızasında. Salih Yoluç için ise bu mesele bir ritüelden çok “gerçeğin kabulü” niteliğinde. Onun ritüeli yarışın ta kendisi! Pilot, yarışa çıkmadan 40-45 dakika önce konuşmayı bırakıyor ve konsantre olmaya başlıyor. “Yarışı hayal edip ona çalışırım kafamda” şeklinde süreci anlatan Salih, bu gerçekçiliğini aynı zamanda yarış öncesi maratonunda da devam ettiriyor. “Yarış öncesi çok özel bir programım yok aslında. Normal bir şekilde antrenmanlarıma devam edip, yediğime içtiğime dikkat ediyorum. Olabildiğince hafif kalmaya çalışıyorum. Ağırlık bizim yarışları doğrudan etkileyen bir mesele. Bu yüzden çok dikkat etmeniz gerekiyor.”
İşin stresi ortada. Otomobile ilk binilen andan bitişi geçene kadar tüm süreç aslında resmen bir sinir harbi. Böyle durumlarda Salih Yoluç’u en rahatlatan şey ise bir önceki cümlenin içerisinde saklı; bitişi geçmek. “Beni tek rahatlatan şey hedefime ulaşmak oluyor. Ona ulaşana kadar rahat edemiyorum açıkçası. Kafama taktığım bir şey olursa bir gün mutlaka ulaşacağımı bilerek hareket ediyorum, ancak ulaştığım zaman rahatlıyorum.” Bu sadece geçmek ile de sınırlı bir rahatlama değil. Onun zen noktası bir nevi kazanmak! Açıkça ikinci olmayı sevmediğini söyleyen pilot için bu “kaybedenlerin birincisi” olmayı tasvir ediyor. Hatta kendi sözleri ile “Üçüncü olduğunuzda hissiyat biraz daha farklı. En azından podyum yaptık sevinci olabiliyor bazı durumlarda. Ama ikinci olduğun zaman sanki galibiyeti kaçırmışsın tadında oluyor. Hiç hazzetmediğim bir duygu” olarak betimliyor.
İşte şimdi, bugün ve içinde olduğumuz an tam da buradan ilhamını alıyor: Peki sırada ne var? Hedefler koymaya ve bu hedefleri kovalamaya dayalı bir çalışma stilini benimseyen Salih Yoluç için bu cevabı zaten hazır olan bir soru, “Sıra Dünya şampiyonu olmakta. Le Mans zaferimiz ile aynı yılda buna çok yaklaştık ancak son yarışın son bir saatinde arabamız arıza yapınca kıyısından döndük, bu da hala içimde bir ukdedir. Bir de dayanıklılık yarışlarının ‘Triple Crown’u denilen SPA 24 saat, Le Mans 24 saat ve Daytona 24 saat yarışlarını kazanma hedefim var, SPA ve Le Mans’ı kazandım, geriye bir tek Daytona 24 kaldı. Bunu da umarım yakın zamanda gerçekleştiririz. Bunun dışında bu hedeflerin arasına aslında koymadığım ama 2022 sezonunda kazandığımız bir Avrupa şampiyonluğu var. Yani şu an Dünya şampiyonluğu ve Daytona yarışlarını kazanmak kaldı kariyer hedefimde” diyor ve belki de bitiş çizgisine bizi getiren o son cümleyi ekliyor, “Tabii gelecek benim için ne hazırlıyor onu bilemem. Ben sadece aynı kararlılıkla çalışmaya devam edeceğim. Umarım hedeflerime ulaşmayı hazırlıyordur!”
