Bob Dylan ile lise yıllarımda her şarkısını ezbere bilen, biyografisini yazabilecek kadar hayatının detaylarına hakim ve etrafına da devamlı bu sevgisini aşılayan bir arkadaşım sayesinde tanıştım. Tanışıklığımız bu denli fanatik bir karakter üzerinden olunca haliyle ben de Dylan'ın hayatı ve kariyeri üzerine hatrı sayılır bilgi sahibi oldum, zamanla şarkılarını ezberledim hatta ve hatta İstanbul’a geldiğinde kendisini canlı izleme ve dinleme şansına eriştim. Açık havanın harika havasında mızıkasının ve gitarının sesinin nası yankılandığını ve dinleyen binlerce insanı bu kadar sakin bir melodiye nasıl kilitlediğini hala çok net hatırlıyorum. Bob Dylan fanı olan arkadaşımla daha sonra yollarımız ayrıldı ancak sayesinde Dylan müziğine karşı geliştirdiğim ilgi ve sevgi benimle kaldı. Hala sakin geçirdiğim akşamlarda ya da kafamda düşünceler uçuşurken çıkmayı sevdiğim uzun yürüyüşlerde kulaklığımı takar bir şarkısını açarım.
Besteci kimliği, söz yazarlığı, kitap yazarlığı, müzisyenliği gibi farklı yeteneklerine hepimizin aşina olduğu Bob Dylan’ın aynı zamanda heykeltraş ve ressam olduğunu ise geçtiğimiz hafta Londra sokaklarında dolaşırken bir galerinin önünden geçene kadar bilmiyordum. 2016 yılında Nobel Edebiyat Ödülü’ne layık görülen ve bu ödülü kazanan ilk müzisyen olan Dylan, bu ödülü Amerikan müzik kültürünü kullanarak yeni bir şiirsel dil yarattığı için almış ve müzik ile dil arasındaki bağları sonsuza kadar değiştirmişti. Müzikle ilgilenmeye başladığından beri 48 yılda 46 albüm çıkaran ve beşyüzün üzerinde şarkı yazan müzisyenin kreatifliğinin sadece edebiyat ve müzik alanlarında sınırlı kalacağını düşünmenin hata olduğunu önünden geçerken mimarisine hayran kalarak duraksadığı Halycon Galeri ve “Mondo Scripto” sergisi sayesinde fark ettim.
Sergi için, Dylan 60 en ünlü şarkısını el yazısıyla kağıda geçirmiş, bazı sözlerde değişiklikler yapmış. Sözlerin yazılı olduğu her kağıda ise yine müzisyenin elinden çıkma bir çizim eşlik ediyor. Senelerce sesini duymaya ve gitarını dinlemeye alışık olduğumuz bu ismin başarılı ressamlara taş çıkartacak derecede iyi çizdiği bu sahneleri görmek insanda yeniden bir hayranlık ve şaşkınlık uyandırıyor. Hayran hayran çizimlere bakarak “acaba burada ne düşünmüş?” diye içimden geçirirken galerinin alt katına iniyor ve bir sürprizle daha karşılaşıyorum. Gün ışığını kısmen alan bu katta çizimler ve şarkı sözlerine metal ve demirden yapılmış, bir tamirhanede bulunan fazla araba parçalarının birleştirilmesiyle oluşturulmuş gibi görünen objeler eşlik ediyor. Öğreniyorum ki separatör, kapı ve bar sandalyesi ile masası olan bu objeler de atölyesinde Bob Dylan tarafından tasarlanmış ve sergiye dahil edilmiş.
Neredeyse 50 yıldır jenerasyonlara ilham olan böyle büyük bir ismin elinde yaptığı eserler arasında dolaşmak ve neler düşündüğüne ortak olmaya çalışmak insana tarifi zor bir huzur veriyor. Yolunuz Londra’ya düşerse veya hali hazırda oradaysanız Halycon Galeri’nin 146 New Bond Street adresine uğrayıp 30 Kasım’a kadar bu deneyime ortak olabilsiniz.
Meraklısına not : Henüz hepsi tükenmemiş ise çizimleri ve yazıları galeri personeli ile iletişime geçerek satın almanız da mümkün.
