Bir pilotun en büyük kabusu dikiz aynasında kendisine doğru yaklaşan sarı kaskı görmektir. Yeteneği, cesareti ve agresifliğiyle kazandığı yarışlar kadar, o yarışları kazanış şekli ve verdiği tepkiler de sıradışıydı. Dinine bağlılığı, ülkesindeki sorunlara duyarlılığı, onu bir simgeye dönüştürmüştü. Brezilya futbol milli takımı, 94 Dünya Kupası’nı ona ithaf etmişti. Onun döneminde birçok pilot kendini sadece işine adamışken, Senna medyayla ateşli, hayranlarıyla sıcak ilişkiler içindeydi. Ancak yine de gizemli bir tarafı vardı; röportajlarda ne o kendinden bahsediyordu ne de en yakınındakiler onu iyi tanıdıklarını iddia edebiliyorlardı. Merak uyandıran bir hayatı olması, insanların gözünde daha da karizmatik olmasına neden oluyordu. Bunun için özel bir çaba sarf etmemiş olsa da Senna’nın neden bir ikona dönüştüğünü en güzel açıklayan isimlerden biri, meslektaşı Martin Brundle olmuştu: “Her zaman dürüst ve alçakgönüllüydü. Aracını sürerken o kadar duygusal bir hal alıyordu ki, insanlar onun erdiğini düşünüyorlardı. O, pistte ikili mücadeleye girişmek isteyeceğiniz en son pilottur. Ama aynı zamanda bir kaza olduğunda meslektaşının yardımına koşan tek pilot da odur.”
