“Keith Richards ailesi ve arkadaşları ile Londra - Venedik seferini yapıyordu. Bir akşam Richards bütün yolcuların kendi kabinlerine çekilmesini bekledi. Ardından kabin şefine Venice Simplon Orient Express treninin bütün çalışanlarını piyanonun bulunduğu vagona çağırmasını istedi. Saat sabaha karşı üçtü. Keith Richard piyanonun başına geçti ve tren personeli için efsanevi bir konser verdi. Bu trendeki unutulmaz anlarımdan bir tanesiydi”. Bu tren Deyrolle’ün ilk işi. Tam otuz yıl önce kabin görevlisi olarak bu trende çalışmaya başlıyor ve bugün tam otuz yıl sonra arada Belmond için çok farklı görevler üstlendikten sonra ilk çalıştığı trenin başına genel müdür olarak geçiyor. Deyrolle’ün bu trende sayısız anısı var Keith Richards ile olan bir yüzlerce anıdan sadece birtanesi. Bunbirlikte o bütün bu anıların ortak bir özelliği olduğunu düşünüyor. Bu tren içinde seyahat edeni dönüştürüyor. Ekliyor: “John Travolta bu trende iki sefer seyehat etti. Diğer bütün şöhrete sahip insanlara olduğu gibi ona da bu trende başka bir his geliyordu. Bueada bir zaman kapsülünün içinde, güvende. Trenin içinde gidip tanımadığı yolcularla keyifli sohbetler yapıyordu. Bu tren insanın algısını değiştiriyor. Bu trenin içindeyken kurallar da farklılaşıyor zira burası artık başka bir yer”.
Trenin vagonlarından bazılarının yüzyılı geçen bir tarihi var, ve bu tarih dünya tarihiyle de kesişiyor, hem politika hem de edebiyat örneğin. İkinci dünya savaşını sonlandıran anlaşmalardan bir tanesi trenin vagonlarından birinde imzalanıyor, James Bond dahil trenin içinde ve tren hakkında çekilen filmlere ek olarak Agatha Christie meşhur romanını bu tren üzerine yazıyor. 3309 numaralı vagon 1929’da yaşanan bir kar fırtınası yüzünden İstanbul yakınlarında mahsur kalıyor ve haberlere çıktığında Agatha Christie’ye ilham oluyor. Tren hakkında çok fazla hikaye var, Deyrolle söze devam ediyor: “ Bu tren tasarımıyla ve art deco referanslarıyla tarihe ayna tutarken bir yandan da yaşayan bir organizma olma özellliği taşıyor. Ve bizler de bu organizmanın ve bütün o hikayelerin koruyucularıyız”.
Deyrolle’e bütün misafirlerin ötesinde eğer tarihten istediği bir kişiyi burada ağırlayabilseydi kimi ağırlamak isteyeceğini soruyorum. Hiç düşünmeden cevap veriyor: “Marco Polo. O hayatını yollarda geçirdi. Onunla Venedik’ten yola çıkmak ve Çin’e kadar gitmek isterdim. Batıdan doğuya doğru giderken alışkanlıklar, dinler ve kültürler değişiyor, onunla bütün o geçişi görmeyi ve konuşmayı çok isterdim. 800 yıl önce bu adam kültürleri birleştirdi, aynı Paris’ten İstanbul’a giden vagonlarımız gibi. Bu dünyaya dair farklı bakma şekli getiriyor”.
Sosyal faydanın bu bakma şeklinin neresinde olduğunu ve UNICEF yararına bir gece düzenlemenin önemini soruyorum Deyrolle’e. “Bizim için enerji ve su tüketimi, sürdürülebilir satın alma ve kaynak yönetimi politikaları çok önemli. Her zaman toplulukları destekleyen ürünleri satın alıyoruz. Dezavantajlı grupları desteklemeye çalışıyoruz. Atık yönetimini bir şekilde destekleyen ürünleri önceliklendiriyoruz. Eğer bu tren bildiklerini bir diğer kuşağa taşıyacaksa bazı sorumlulukları da olmalı. Dolayısıyla bu tren sosyal çevresine karşı sorumlu. Bizler de bu trenin çalışanları olarak inandığımız değerler konusunda her zaman harekete geçiyoruz. Biz 1998’den beri bu trenle İstanbul’a gidiyoruz ve hepimizin İstanbul’la çok özel bir bağı var. Depremi duyduğumuz anda duruma elimizden geldiğince destek olmak istedik. Bu ülke bizi hep çok güzel misafir etti ve şimdi bizim bu ülke için bir şeyler yapma vaktimizdi. UNICEF gibi güvenilir bir kurum bu yardımı hayata geçirmek için doğru seçimdi”.
Trenin düzenlediği geceden elde edilen gelirin tamamı UNICEF’in deprem bölgelerinde yaptığı çalışmaları desteklemek üzere kuruma bağışlanacak.
