Orijinalleri kimde?
Şu an ortalama seviyede internet kullanan herhangi bir erkeğin, beğendiği kadınlardan en az birini isteği dışında çırılçıplak görmesini sağlayan bu güvenlik açığı, hayli zor olsa da, beni farklı bir şey düşünmeye itti. Hayranlıkla izlediğimiz, güldüğü zaman içimizin eridiği bu güzel hanımların yelkenleri fora edip türlü şekillere girmelerini sağlayan adamlar kimlerdi? Hafif bir kıskançlıkla beraber bu adamları gerçekten bilmek isteyip istemediğimi düşündüm. Karşıma çıkacak adam bir Nikolaj Coster-Waldau değilse hayata kahredebilirdim ve riski göze alamadım.
Bana hiç olmadı!
Sonra fark ettim ki 38 yaşındaydım (bunu zaten biliyordum) ve şu ana kadar hiçbir kadın bana en doğal halini fotoğraflayıp yollamamıştı. Bir süre “Acaba güvenilmez biri miyim?”, “Böyle şeyler yapan kadınlar benden hoşlanmıyordur belki”, “Şans işte” gibi şeyler düşündükten sonra işin içinden çıkamayıp bu sefer ihtimaller üzerine düşünmeye başladım: Yollasa ne yapardım? Tanıdığın birinin çıplak fotoğrafını görmekle erotik bir dergiye bakmanın ne farkı olabilir? Tanıdığımız bir kadını çıplak görmeyi neden istiyoruz? Yollanan fotoğrafı nerede saklayacağım? Bir sürü soruyla dolduktan sonra olayın iki boyutu olduğuna karar verdim.
a) Fotoğrafını yollayan kadınla bir ilişki varsa;
Bu az sonra bahsedeceğim B şıkkından daha garip bir durum. Zira öptüğünüz, dokunduğunuz vücudun evde spor programı izlerken birden o küçücük telefon ekranında belirmesine heyecanlanmak çok açıklanabilir bir durum değil. Sanırım burada “size özel içerik” duygusu ön plana çıkıyor. Birlikteyken yaşadığı hazzın küçük bir teaser’ını izlemek, birlikteliğinin gururunu okşaması erkeğin hoşuna gidiyor. Kadınların romantizm ve erotizmi bize göre çok daha yakın koşturduklarını düşünürsek onlar için bu, aynı zamanda romantik bir eylem. Bu şıkta bizim için önemli bir durum da fotoğrafın başka biriyle paylaşımının genelde olasılık dışı olması. Sonuçta çoğumuzda bir “helalim” tavrı var, bu kadar ağır olmasa da.
b) Fotoğrafı yollayan kadını sadece internetten tanıyorsan;
A şıkkında kullandığım romantizm kelimesi burada ancak bir film türü olabilir. Onun için tamamen “elin oğlu” olduğunuz bir durumda kadın size iç dünyasını açıyorsa odaklanacak fazla bir şey kalmıyor. Burada erkek tarafının kaygılarını tamamen “copyright kaygısı” ile açıklayabiliriz. “Bu gerçekten o mu?” sorusu içinizi kemirirken muhtemelen bunu ona asla soramayacaksınız. Geçen günlerde Twitter’daki bir kadın hesabının, kirasını ve faturalarını flörtleştiği adamlara ödetip, daha sonra erkek olduğunun ortaya çıkması aklınızdan çıkmayacak muhtemelen. Şüpheyle karışık bir “aman canım, bana ne!” kaplayacak belki içinizi ve belki elinizdeki materyali eşle dostla paylaşma yoluna gideceksiniz. Sonuçta biz hâlâ kızın anneannesi için “elin oğlu”yuz.
Küçük bir cümlenin yaptıkları
Şimdi herkes hayatındaki güvenlik açıklarını sorgularken benim hiç başıma gelmeyen bir şeyi bu kadar detaylı düşünmem tuhafınıza gitmiş olabilir. Belki olsaydı böyle bir şey yazmak istemezdim o kadının yazıyı okuyabileceği tedirginliğiyle. Fakat Jennifer Lawrence’ın bu olay patladıktan sonraki cool ve rahat duruşu gibi bir hissiyat vardı, ona güvenerek yazdım. Günler boyunca tüm dünya kamuoyunu meşgul eden o fotoğraflar sonuçta muhtemelen bir adamın “Bana fotoğraf yollasana” gibi basit bir mesajı sonucu çekilmişti ve o adamın hiç aklına gelmeyecek olaylar yaşanmıştı. Bir filmde silah görünürse o silah patlar yargısı gibi “Bir fotoğraf biriyle paylaşılırsa illa ki yayılır” yargısı da geçerli bir hüküm olacak mı?
Bu yazıda oluşan muhtemel bir merakı da gidereyim:
Bence o fotoğrafı geldiği anda silin...
Yazının tamamı ve çok daha fazlası GQ Türkiye Aralık sayısında ve GQ Türkiye Dijital edisyonunda...
