Hepimiz onu Gazapizm adıyla tanıyoruz ancak onun gerçek adı Anıl Acar. Rap müziğin yeniden gündeme gelmesindeki en önemli isimlerden biri olarak Anıl’ın, Türkiye’deki sektörü yerinden sallamadan çok önceye dayanan bir şiir geçmişi ve anlatmak istediği dertleri var. Peki ikisi birbirlerinden çok farklı karakterler mi? Birlikte keşfedelim…
"Anıl Acar ve Gazapizm çok farklı kişiler değil. Gazapizm sadece başka bir isimle başka bir durumu anlatmaya çalışan ve yargılayan bir karakter”diyerek başlıyor söze Anıl. Hikayesi Elazığ’da öğretmen bir aile ile başlasa da daha sonra anne babasının tayini ile gittikleri ve halen yaşadığı İzmir, evi olmuş. “Kendimi her zaman İzmir’e ait hissediyorum”derken İstanbul’un keşmekeşinden dem vuruyor. Hayat macerasından hemen sonra gelen müzik macerası ise aslında şiir yazarak başlamış. Öğretmen bir anne babanın doğal etkisi olarak evde devamlı önünde olan edebiyat ve şiir kitapları anlatmak istediği duygu ve düşünceleriyle birleşince Gazapizm’in erken dönem temelleri haline gelmiş.
Orta sonda okuduğu o yıllarda şiir en parlak dönemlerini yaşamadığından ve sert eleştirileri duyurmak için en ideal yol olarak görülmediğinden farklı bir alan arayışına giren Anıl “yazdığım şiirleri en iyi aktarabileceğim yer rap müzikti” diyerek müzik yapmaya başlıyor. Daha fazla söz kullanabildiği bu müzikal alanda şu an olduğu gibi ilk zamanlarında da oldukça agresif ve keskin bir tarz benimsiyor. Sanatını besleyen ana madde olan bu isyanın sebebini tam olarak adlandıramıyor ancak bir gün azalmasından endişe duyduğundan bahsediyor. “Beni ben yapan şey bu!”dediği bu duyguları herkese sesini duyurabileceği şekilde bestelemek ve sahnede hissettirmek konusunda ise yadsınamaz bir yeteneğe sahip. Kamu Yönetimi mezunu ve profesyonel olarak hiç müzik eğitimi almamış, ancak beş günlük kısacık bir iş tecrübesini saymazsak ilk ve tek mesleği müzisyenlik olan biri için şaşırtmayacak kadar büyük bir yetenek.
“Gazapizm” isminin nereden geldiği ise, hissettiği ve başarıyla aktardığı bu isyankar ruh hali düşünüldüğünde ilk akla gelen cevapların hepsini bir kenara koyduran nitelikte. Kendine seçtiği isim edebiyat merakının ve sevdiği şehrin bir birleşimi. "Colleen McCullough’un Gazap Kuşları kitabından çok etkilendim. Buradaki gazap kelimesi ile kendimi özdeşleştirdim ve sonuna da evim olan İzmir’i ekledim” diyerek açıklıyor. Çok küçük yaşta eline geçen sayısız yazarın ve şairin kitapları arasından favori isimleriyse Ahmed Arif ve Hasan Hüseyin Korkmazgil olmuş. “İçinde yaşadıkları toplumun sorunlarıyla ilgilenen ve bunu sanatlarına yansıtarak daha büyük kitlelere ulaştıran insanlar beni çok etkiliyor” diyor. Söz konusu yeni bir şeyler yazmak olduğunda ise ilhamın nereden geldiği konusunda net bir cevabı yok. “İlhamın ne olduğunu hâlâ öğrenemedim. Ben de merak ediyorum” diyen Anıl bir derdi, problemi olduğunda kalemi kağıdı eline alıyor. “Ben yazmak için oturmuyorum, yazılacak bir şey olduğu için oturuyorum” diye ekliyor. Aynı kendisi gibi bir mevzu uğruna müzik yarattığını düşündüğü isimlerin arasında TuPac başta geliyor. Ruhunun gerçek olduğuna inanıyor. Rap müziğin sınırlarından dışarı çıktığımızda ise sayısız müzisyen, sayısız isim duyuyoruz kendisinden.
Rap müziğe çok yakın durmayan ancak Gazapizm ile neredeyse fan haline gelmiş bir kitle Anıl’ın “kısa zamanda ve aniden” ünlü olduğunu düşünse de o bu başarının içi dolu bir geçmişten ve uzun zamandır üzerinde çalışılan bir projeden geldiği konusunda kendinden çok emin. “Âni gelmiş gibi görünen bir şöhret sanılsa da altında kuvvetli bir hikaye ve uzun bir yaşanmışlık var. Bunu bir gün beni dinleyen herkes anlayacak” derken 15 senedir ürettiği müzikten, okuduğu sayısız kitaptan ve ettiği kavgalardan bahsediyor. Mücadele etmenin bu işin doğasında olduğunu vurgulayan Anıl içinde bulunduğu dönemin onu besleyişinden de kariyerinde bulunduğu noktadan da oldukça memnun.
Zamanı geri değil de ileri sarmak gerekirse önünde neler gördüğü konusuna gelirsek… “Kariyer planından daha çok hayat planı diye bakıyorum geleceğe çünkü ben bu işi kariyer, para veya lüks bir yaşantı amacıyla yapmıyorum. Öldükten sonra arkamda anlamlı bir şey bırakmak için yapıyorum”diyecek kadar idealist ve dürüst. “Daha çok konuya değinip, inandığım ilkeler hakkında daha çok insana ulaşmayı hedefliyorum ve benim için bunun adı kariyer değil” derken kendinden o kadar emin ki “Hayatımın sonuna kadar müzik yapacağım” cümlesini duyduğunuzda sorgusuz sualsiz inanıyorsunuz Anıl’a. “Beni mutlu eden şeyin müzik yapmak olduğunu biliyorum ama 40 yaşından sonra rap yapmak istemiyorum” dediğinde ise şaşırtmayı başarıyor. Başladığı yere dönüp şiire odaklanmak istediğinden bahseden Anıl’ın hayalinde hafif çatallı sesiyle şiir okumaları yapmak var. “Ben derdi olanların müziğini yapıyorum” derken yarattığı şeye olan inancını derinden hissedebildiğiniz bu adamın gittiği yere kadar hayatta inandığı şeyleri paylaşmaya devam edeceğinden ve ona kulak verenlere ilham olacağından hiç şüphe yok.
