Hayatın karmaşası karşısında bazıları pes eder, bazıları direnir. Bir de ne olursa olsun yoluna devam edenler vardır. İşte onlar, içlerindeki sarsılmaz güçle ilerleyen ve “sisu” felsefesini benimseyenlerdir. Finlandiya’da, her şeyin kaybedildiği anlarda bile dayanabilme yetisi oldukça yaygındır. Sisu kavramı; cesaret, azim ve bir nevi faydalı inadı bir arada barındırır.
Sisu, bir ruh halidir. Zorluklarla yüzleşirken insanın kendi içindeki en derin kaynağa başvurması ve sınırlarını aşması anlamına gelir. Bir maraton koşucusunun acıya ve yorgunluğa rağmen yarışını tamamlaması ya da bir girişimcinin defalarca başarısız olduktan sonra tekrar ayağa kalkması gibi… Sisu, şu ilkeye dayanır: Harekete geçmek hayatta kalmanın anahtarıdır.
Geniş ormanları ve bitmek bilmeyen kışlarıyla Finlandiya, bu karakter özelliğini halkına adeta miras bırakmıştır. Böylesine zorlu bir coğrafyada yaşamak, insanın dayanıklılığını artırır. Nesiller boyunca gelişerek, toplumun düşünce yapısına ve davranışlarına yerleşen bir anlayış haline gelmiştir. Finlilerin saunadan çıkıp buz gibi bir göle atlamayı alışkanlık haline getirmesi buna güzel bir örnektir. Bu ritüel, vücuda iyi geldiği kadar güçlü bir zihin de gerektirir.
Ancak sisu sadece Finlilere özgü değil. Bu direnç gücü, hepimizin içinde var olan ve günlük hayatta geliştirebileceğimiz evrensel bir kaynak. Öyle anlar olur ki korkuya rağmen harekete geçmeyi seçeriz ya da bir engelin bizi yolumuzdan alıkoymasına izin vermeyiz. İşte o zaman içimizdeki sisu devreye girer. Rahatsızlığı kabullenmek, hayal kırıklığının, yorgunluğun veya acının her zaman bir başarısızlık işareti olmadığını anlamak gerekir. Bazen bunlar, ilerlediğimizin göstergesidir.
Günümüz modern hayatında sisu, mutluluğun yalnızca kolay yollardan değil, mücadele ederek kazanılan başarılardan da doğduğunu hatırlatır. Zorluklarla yüzleşmekten kaçınmak yerine onlarla başa çıkmak, insana çok daha kalıcı bir tatmin hissi verir. Bu içsel güç, hem kişisel hem de profesyonel hayatta önemli bir kaldıraca dönüşebilir.
Sisu’yu benimsemek demek, gelişim yolunun engellerle dolu olduğunu kabul etmek demektir. Kusursuzluğu anında yakalamak yerine adım adım ilerlemeyi seçmek ve asıl zaferin vazgeçmemekte saklı olduğunu bilmek gerekir. Çünkü çoğu zaman, artık hiçbir şeyimiz kalmadığını düşündüğümüz an, içimizdeki en büyük güç kaynağına ulaşırız.
Bu yöntemi uygulamak, rahatsız edici durumları kabullenmeyi ve bunlardan güç almayı öğrenmekle başlar. Küçük kişisel meydan okumalarla bu kası geliştirebiliriz: Bitirmeye halimiz kalmadığını düşündüğümüz bir koşuyu tamamlamak, gergin bir toplantıda fikrimizi cesurca dile getirmek ya da soğuk suya girmeyi denemek gibi… Düzenli olarak konfor alanımızın dışına çıkmak, dayanıklılığımızı artırır. Doğayla iç içe olmak da sisu’yu besleyen harika bir yoldur.
Ofis ortamında ise sisu, stres karşısında yılmadan bir sorunu çözmeye odaklanmak anlamına gelir. Zor bir eleştiriyle veya gergin bir durumla karşılaşıldığında dik bir duruş sergilemek, nefesi kontrol etmek ve harekete geçmek… Sisu’nun öğrettiği şey, rahatsız edici anlarda bile eyleme geçmenin en kalıcı çözümleri doğurduğudur.
Özetle, sisu kısa bir sprint değil, uzun bir maraton gibidir. Bu felsefe, çaba harcamaya dair bakış açımızı değiştirmeye davet eder ve mutluluğun çoğu zaman azimde saklı olduğunu hatırlatır. Belki de gerçek cesaret, her sabah uyanıp ne olursa olsun ilerlemeye devam etmekten geçiyordur.
BU İÇERİK İLK OLARAK GQ FRANCE WEB SİTESİNDE YAYINLANMIŞTIR.
