Çoğumuzun telefonlarımızda bu kadar çok zaman geçirmesinin pek çok iyi nedeni var. Ekran başında geçirdiğimiz zaman işlerimizi halletmemize yardımcı oluyor, arkadaşlarımızla iletişim halinde kalmamızı sağlıyor ve kelimenin tam anlamıyla dünyada yönümüzü bulmamıza destek oluyor. Bazı araştırmalar, özellikle gençlerde çok az telefon kullanımının çok fazla kullanımla benzer olumsuz etkilere sahip olabileceğini gösteriyor.
Ancak şehirde dolaşırken hemen hemen herkesin yüzleri yere dönük bir şekilde cep telefonlarına dalıp gittiğini ve çoğu zaman diğer insanlara çarptığını görüyorum - ki itiraf etmeliyim ki ben de bunu bir ya da iki kez yaptım. Cep telefonu kullanımıyla ilgili tartışmalar söz konusu olduğunda "bağımlı" kelimesini kullanmaktan çekiniyorum. Bu hem klinik hem de ağır bir terim. Meselenin telefonun kendisinde mi yoksa onunla yaptıklarımızda mı -özellikle sosyal medyada- yattığını çözmek zor. Ne olursa olsun, cep telefonu kullanımımızın davranışlarımızı ve ruh halimizi değiştirdiği yadsınamaz. Akıllı telefon kullanımına ilişkin araştırmalar, sırt ağrısından göz yorgunluğuna ve yalnızlık hissine kadar her şeyde artış olduğunu gösteriyor. Birçok kişi telefonuna o kadar bağlı ki, telefonuna (ya da cep telefonu hizmetine) sürekli erişememekten duyulan mantıksız korkuyu tanımlayan "nomofobi" diye bir terim türetildi. Hatta, böyle bir bildirim gelmediği halde telefonumuz cebimizdeyken bir bildirim geldiğini hissetmek anlamına gelen "hayali titreşim sendromu" bile var. Telefonlarımız bizi her zamankinden daha fazla uyarıyor, görünüşe göre nöral yollarımızın uzantıları haline geliyor.
Şahsen ben de telefonuma olan aşırı bağımlılığın beni de etkilediğini fark ettim. İş için telefonumu oldukça fazla kullanmam gerekiyor, ancak son zamanlarda telefonumun beni değiştirdiğini hissediyordum ve bu hoşuma gitmiyordu. Kendimi tamamen gereksiz olduğu halde telefonuma uzanırken ya da uyanır uyanmaz elime alma alışkanlığına kapılırken yakalıyordum. Telefon ve araçları, yapıcı bir varlık olmak yerine uyarlanabilir bir koltuk değneği haline geliyordu.
Artık değişim zamanıydı. İşte cep telefonumdan ayrılmama ama yine de dost kalmama yardımcı olan stratejilerden, fikirlerden ve ürünlerden birkaçı. Siz de cebinizdeki tuğladan biraz bağımsızlık kazanmak istiyorsanız, bunları deneyin.
İrade gücüne güvenmek yerine başarı için ortamınızı ayarlamanın sıkı bir destekçisiyim. Bu yüzden telefonumun şarj olması gerektiğinde kablosuz mat şarj cihazı kullanıyorum. Bu, telefonumu şarj etmek için bıraktığımda bir daha geri alamayacağım anlamına geliyor. Eğer geri alamazsam, kullanamam. Eğer kullanamazsam, çok gerekli olmadıkça telefonumun başında olmamaya alışıyorum. Kulağa saçma geliyor ama işe yarıyor.
Birkaç yıl önce telefonumu içine koymak için şeffaf bir kilit kutusu aldım. Yapmam gereken önemli bir iş varsa kutuya koyuyorum, kodu giriyorum ve kıçımın üstüne oturup çalışmaya başlıyorum. Sadece acil durumlar için bildirimleri açıyorum. Telefon ve diğer her şey bekleyebilir. Ben buna "Zorla Odaklanma" diyorum.
Tony Schwarz'ın 2010 tarihli bu makalesinde öğrendiğim "ultradyan ritimler" denen şeye inananlardanım. Kavram, odaklanmanızın ritmik döngülerle çalışmasıdır: Yaklaşık 90 dakika boyunca derinlemesine odaklandıktan sonra, sonunda bir molaya ihtiyaç duyarsınız. Kendinizi daha uzun süre devam etmeye zorlasanız da, üretkenliğiniz sonunda önemli ölçüde azalacaktır. Sağlıklı yaşam dünyasında öncelikle sirkadiyen ritimler ve vücudun 24 saatlik döngülerde nasıl çalıştığı üzerinde durulsa da, araştırmalar vücudun bu daha kısa ritimlerle de çalıştığını gösteriyor. Çalıştığınız aralık 90 dakika olmak zorunda değil, kendinizi yapılandırılmış bir süre boyunca konsantre olmaya alışmaya şartlandırabilirsiniz. Ayrıca telefonun görünmez çekiciliği sizi kalkmaya, kodu girmeye, telefonu kontrol etmeye teşvik ettiğinde ne kadar gülünç hissettiğinizi fark etmeye başlarsınız. Telefonu kutuda tutun ve kilitleyin.
Ben toplama yoluyla çıkarma yöntemine inananlardanım. Telefonunuzu daha az kullanmak istediğinizde, doğal olarak telefon kullanımınızın azalmasına neden olacak aktiviteler ekleyin.
Bunu ne kadar vurgulasam az. Sosyal medyaya birkaç gün ara vermek, özellikle de benim gibi iş ve araştırma için kullanan biri için son derece ferahlatıcı. Aşırı sosyal medya kullanımı depresyon ve uykusuzluk gibi bir dizi sorunla bağlantılı, bu nedenle ara vermekten korkmayın ve beyninizin ondan uzaklaşmasına izin verin. Tekrar başladığınızda, ne kadar gürültülü ve çoğu zaman anlamsız olduğunu da fark edersiniz. Bu "fişten çekme günleri", uygulamalar telefonunuza geri döndüğünde bile genel olarak sosyal medyayı daha az kullanmanızı sağlar.
Birinin evini temizlemeyi yeni gün için ortamını "sıfırlamak" olarak adlandırdığını duydum ve bu gerçekten aklıma takıldı. Düzen konusunda takıntılı değilim, ancak özellikle evden çalışıyorsam, alanımdaki temizlik günümün akışını önemli ölçüde iyileştirdi. Sabahları klasik müzik açmak ve iş gününden önce evimi 30 ila 60 dakika temizlemek hem beni sakinleştiriyor hem de - tahmin ettiğiniz gibi - telefonda daha az zaman geçirmemi sağlıyor. Sabah temizliği sırasında birkaç egzersiz atıştırmalığı da eklediğinizde güne gerçekten temiz, odaklanmış ve aktif bir başlangıç yapmış oluyorsunuz.
Bir gün bir arkadaşımla koşuyordum ve o bir binaya bakıp içten bir şekilde "vay canına, bak ne kadar güzel!" dedi. Mimarisi karşısında değil ama bu rotayı daha önce milyonlarca kez koşmuş olmama rağmen binayı hiç fark etmemiş olmam karşısında hayrete düşmüştüm. Etrafınızdaki şeyleri fark etmenin ve onlardan etkilenmenin sağlık açısından meşru faydaları var - genellikle buna "huşu" yürüyüşü denir. Evden çalışırken ya da yoldayken yürüyüşe çıkmak için mola veriyorum, ancak kafamı telefona gömmek yerine kafamı kaldırıp etrafıma bakıyorum. Siz de aynısını yapabilirsiniz.
Egzersiz yapmanın faydalarından biri, bariz fiziksel zindeliğin yanı sıra, o ana odaklanmanıza ve vücudunuzun size ne söylediğine dikkat etmenize yardımcı olması. Antrenmanlarınız sırasında dikkatinizi dağıtmak için telefonunuzu kullanmayı bırakın. Mesaj yok. E-posta yok. Hiçbir şey yok. İnsanlara spor salonunda olduğunuzu söyleyen IG Hikayesi bekleyebilir.
Yıllar önce Cayman Adaları'na bir doğum günü gezisine gitmiştim ve kurallarımızdan biri de telefonlarımızı akşam yemeğine götüremeyeceğimizdi. Onları odalarımızda bıraktık ve bu büyüleyiciydi. Birbirimizle vakit geçirmemiz, sohbet etmemiz, yemeğimizi yememiz ve orada olmamız gerekiyordu. Düşünsenize! Benim önerim, sevdiklerinizle yemek yerken ve/veya vakit geçirirken telefonunuzu kapalı tutmaya çalışın ve arkadaşlarınıza da söyleyin ki onlar da oyuna dahil olabilsin ve birbirinize karşı dürüst olabilin. Bu özellikle romantik ilişkilerde faydalı olabilir çünkü telefonunuz için partnerinizi görmezden gelmek, diğer bir deyişle "phubbing", memnuniyetsizlik ve güvensizlik duygularıyla bağlantılı olabilir. Telefonlarınızla bağlantınızı kesin ve bunun yerine birbirinize bağlanın.
Beyaz yakalı işi olan ya da bilgisayar başında çok zaman geçiren bizler için şunu açıkça ifade etmeme izin verin... EK TEKNOLOJİK UYARILARA GEREK YOK. Bilgisayardaki görev kesinlikle telefonda olmayı gerektirmiyorsa, kullanmayın. Bu kurala uyma konusunda kesinlikle mükemmel olmasam da, bu kuralı uygulamak bana sadece "üretkenliğimi" artırarak değil, aynı zamanda telefonsuz kalmama ve bunun dünyanın sonu olmadığını fark etmeme izin vererek çok yardımcı oldu.
Bu çok basit. Çok gerekli olmadıkça mesai saatleri içinde tüm bildirimleri kapatın. Onları gün sonuna saklayın.
Babam beni yatakta telefonla yatarken gördüğünde hep uyarırdı. "Dinlenirken dinlen," derdi. Gözlerimi devirirdim ama haklıydı - yatmadan önce ve yatak odasında telefon kullanımını sınırlamak öznel refahınızı ve uykunuzu iyileştiriyor gibi görünüyor. Mavi ışığın dehşetini ve melatonin üzerindeki etkisini duyduk ama mavi ışığı azaltsanız bile telefonu yatak odasından tamamen uzak tutmak daha da faydalı. Benim stratejim mi? Telefonu koridorun sonundaki bir odada ya da kablosuz şarj aletinin üzerinde tutun. Bu sizi sabahları alarmı kapatmak için yataktan kalkmaya zorlayacak ve umarım erteleme alışkanlığınızı azaltacaktır.
Telefonun sağladığı lüksler mutlak bir nimet, dünyanın öbür ucunda görüntülü görüşme yapabileceğimizi kim düşünebilirdi? Ancak aynı hediyeler bunalmış bir duruma da yol açabilir. Dolayısıyla bu, teknolojinin bir araç olmasına izin vermek ve onu kontrol altında tutmak için birkaç protokol koymak konusunda nazik bir hatırlatma.
BU ICERIK İLK OLARAK GQ US WEB SİTESİNDE YAYINLANMIŞTIR.
