Caner Erdeniz & Vina
Herkes evde olmaktan, eve tıkılmaktan sıkıldı, veryansın etti. Benim keyfim yerindeydi. İyi tarafından bakıyorum: Pandemi ile birlikte yeni doğan kızım ile daha fazla bağ kurma fırsatım oluyordu. Babalığa başlamak için daha avantajlı bir dönem olabilir miydi?
Randımanlı babalık performansımda, eşim Müge’yle birlikte dedik ki: kızımızı birlikte büyüteceğiz. Emzirme dışında bir anne n’apıyorsa hepsini yaptım. Sanki belli bir yaşa gelene kadar babaya yeterince sorumluluk verilmiyor gibi hissederdim. Öyle olunca da çocukla nasıl bağ kurulur bilemiyorum. Biraz klişe taraflara geçeceğim ama ben bu kadar keyifli bir zaman geçirmedim!
Hele doğduğu ilk aylarda kazandığım başarıları hayatımdaki diğer başarılarla kıyaslayamam. Bunlar: gazını çıkarıyor olmak, ağladığında sakinleştirmek gibi her ebeveynin günlük hayatta kazandığı başarılar. İnsan bu hazzı deneyimleyince anlıyor işte.
Antrenmandan eve döndüğüm an, kapıyı açtığımda BABA! diye, bağırması, o gün dış dünyada ne yaşandıysa sıfırlıyor. Bambaşka bir boyuta geçiyorum.
Biraz daha etrafın farkına varınca da hayatı onunla deneyimlemek, onun gözündeki yansımayı görmek ve tüm heyecanlarına ortak olmak her günü daha iyi kılıyor. Bir bisiklet aldım, arkasında da onun koltuğu var. O yeni bir şey yapma heyecanında bisiklete koşması bile yeter! Barcelona’dayken kaykay almıştım, acaba biner mi diyorum ? ara ara ufak denemeler yapıyoruz birlikte...
Onun adına karar verme sorumluluğunu da Müge’yle paylaştığım için iyi hissediyorum. İçgüdülerime güveniyorum bir yandan da kontrol etme refleksimin güçlendiğinin farkındayım. Hep böyle miydim bilmem ki… Ama bir taraftan galiba babalık algım hep açıkmış. Yedi yıl önce babasıyla yürürken bir çocuk hemen önümde yere düşmüştü. Ben bile kaldırmak istedim refleks olarak ama baktım babası büyük tepkiler vermeyip çocuğunun kendi başına kalkmasını bekliyordu. Ciddi bir şey de yoktu ve o an babanın verdiği tepki çocuğu böyle anlarda yetişkin hayatına etki edebilecek şekilde nasıl geliştirebilir olduğunu fark etmiştim. Ben de böyle davranmalıyım diye düşünmüştüm.Ve şuanda da yaptığım bu sanırım, kızım Vina’nın kendi başına bir şeyleri deneyimleyip büyümesine fırsat tanımak. İşin ciddiyeti böyle minik anlarda da yatıyor. Ama bunlar zorluk değil, sorumluluk… İyi bir eşle yola çıkıyorsan her şey mükemmel.
İyi baba olmak nedir düşünüyorum. Karmaşık ve uzun cevaplara gerek kalmıyor. Sevgi verebildiğim, iletişim kurabildiğim, hayat arkadaşımla birlikte ebeveynlik yaptığım her an iyi baba olmaya çalışıyorum. Sabah gözümü, onun sesiyle açıyorum, daha ne olsun!
GELECEĞE DÖNÜŞ: Biricik kızınızın flörtünü ne kadar çabuk kabullenebilirsiniz?
