Sportif yetenekler olarak kutsanmış bir genetiğe sahipti. Motor sporlarının daha yanından geçmezken; jimnastikte, atletizmde ve futbolda başarılı olacağının sinyallerini veren bir çocuktu. Ülkeye beyazların getirdiği ama siyahların efsaneleştirdiği futbola ilgisi çok sürmedi. Orta üstü sınıfa mensup bir beyaz olarak, babasının çiftliğindeki arabaları kullanarak geçirdi bütün tatillerini. Ve anladı ki hayatta en zevk aldığı şey, motor sesiydi.
13 yaşındayken kartingle başladı kariyerine ve 1994 yılında Imola’daki kazada aramızdan ayrılana kadar, o dünyanın en efsane ismi oldu. Motor gücüyle değil, duygularıyla kullandı araçları. Rakipleri için en korkutucu şey, aynalarında beliren sarı kasktı; Ayrton Senna’nın kaskı...
Brezilya’yı onurlandırdığımız Haziran 2014 sayımızda, o toprakların çıkardığı en büyük efsanelerden birine saygı duruşunda bulunmamak olmazdı. Bugün yaşasaydı, 13 Temmuz 2014 Pazar günü, 54 yaşında bir “genç delikanlı” olarak Maracana Stadı’nda bir yanına Pele bir yanına Zico’yu alıp Dünya Kupası finalini keyifle izleyecekti elbet. Ve o finalde Brezilya olsaydı, ayrı bir mutlu olacaktı...
