O, basketbola tesadüfen başlayanlardan. Ulaştığı nokta başladığının çok ötesinde. Yolda yürürken Balıkesir takımının antrenörü ayağındaki aksaklıktan engelli olduğunu fark ediyor ve konuşarak onu spora davet ediyor. İyi bir öğrenciyken, inşaat mühendisi olma hedefi varken basketbol onun en büyük tutkusu oluyor. Ardından da hayatı değişiyor.
“Spor benim hayatımda çok şey değiştirdi. Daha özgüvenli, saygı duyulan biri oldum ailem ve arkadaşlarım arasında. Balıkesir’den çıkıp ülkemizi en iyi yerlerde temsil etme şansı yakaladım” diyor Toprak.
Zorlukları gördükçe, elleri su topladıkça ümitsizliğe kapılmış ama sonunda yenmiş: “Acaba dedim, bıraksam mı diye düşündüm. Ama üstüne gittim. Pes etmemeyi o zaman öğrendim. Dönüp bakıyorum da şimdi iyi ki pes etmemişim.”
Uğur Toprak’ın babası da eskiden futbol oynadığı için bir sporcunun nasıl yüreklendirileceğini biliyor. Toprak, “Takım sporunda sen ne kadar iyi olursan ol arkadaşına muhtaçsın. Takım halinde iyi olursan başarı geliyor. Takım arkadaşlarıma destek oluyorum, bazen ben de düşüyorum ama başta ailemin desteğiyle toparlıyorum. Özellikle babam eskiden amatör de olsa futbol oynadığı için kendimi motive etmemde gerçekten çok faydası oluyor” diyor.
İlk deneyimi 2016’da Rio Paralimpik Oyunları’ydı ve takımın en genciydi. Şimdi Uğur Toprak, daha deneyimli ve takıma liderlik yapabilecek durumda. Ruh halini şöyle anlatıyor: “Olimpiyat köyünde gerçekten kendini çok özel hissediyorsun. Dünyadaki en iyi sporcuların arasında olduğunu biliyorsun. Herkesin kendine göre hikayeleri var; o yüzden oradaki herkese çok daha fazla saygı duyuyorum. Aralarında olmak gerçekten gurur verici.”
“Yeryüzündeki en büyük madalyayı kazanma şansımız var. Çok başarılı bir ekibiz. Bütün arkadaşlarıma inanıyorum. Beraber savaştığımızda altın madalyayı almak işten bile değil” diyerek çıtasını koyduğu yeri belirtiyor ama o zaten kararını çoktan vermiş: “Telefonumda duvar kağıdımda iki senedir altın madalya var. Ben gerçekten altın madalyayı kazanmak istiyorum.”
