2011’de tarihi Likya yolunda ultra maratona katıldım. 50 km ve üzeri olan tüm mesafelere zorlu doğa geçitleri ormanlar patikalar dağlık bölgeler çöl geçişleri olan maratonlara ultra maraton deniyor.
Bu kategorideki sporcular daha ziyade ‘zayıf’ görünümde insanlar. 2011 yılındaki kampa 95 kilogram girdiğimde insanlar şaşırdı. Beni tanıyan birkaç sporcu hariç çoğu sporcu yabancı kökenliydi ve tabii farklı bir fizikte görünce yarışı bitirip bitiremeyeceğime dair bahis oynamışlar. Çok da haksız sayılmazlar, yarıştığım branşta küçük insanların dünyasında dev gibiyim. Zorlu geçti ama bitirebildim. Ve iddiasını kaybedenler için üzülmedim. Fiziksel dezavantajıma rağmen iddiaya giren birçok sporcuyu geçmiştim hepsi beni tebrik etti ve o andan itibaren ‘big guy’ olarak anıldım.
Başlarda yolun sonunu çok merak ettim fakat tecrübe kazandıkça sonunun değil yolun kendisinin kıymetli olduğunu anladım. Yolculuk bendeki tüm cesaretimi ortaya çıkardı. Beni ben yapmama yardımcı oldu. Hayatta herkesin yapabildikleri ve yapamadıkları vardır.
Cesaret korkusuzluk mudur, meydan okuma mıdır agresiflik midir? Tabii ki hayır..
Cesaret düşünmek olabilir mi?
Tıpkı doğada olduğu gibi bilinmez anlar ile yüzleşmek olabilir mi?
Çok mazeret üretmeden korkularımızı biraz arkaya atarak, başlangıç için adım atmak cesaret midir?
Bence her insanın kendince nedenleri var. kimi bir şeyden kaçar kimi arınmak ister kimi sadece merak eder, bu nedenlerin hepsi muhteşem. Çünkü insanı illa ki bir yere taşır. İnsana illa ki bir değer katar.
Benim de ilk cesaretim 2010 yılında 130 km’lik maraton oldu. İlk o maratonu koşmaya cesaret ettiğimde herkes şaşırdı.
Bence zaten istediğin kadar varsın bu hayatta.
Benim tercih ettiğim yolculuk zaten zor. Çok sıcak çölleri seçtim, çok dağların zirvelerine zorlanarak tırmandım. Zifiri karanlıkta gözün gözü görmediği sağanak yağmurlarda ilerledim. Korktum devam ettim sabrettim devam ettim kabullendim devam ettim. Yolumu bulmak için cesaretimi ortaya çıkardı.
Tüm korkular cesareti ortaya çıkardı.
Konu başarmak olmadı, bir şeye başlamak oldu.
Hep güllük gülistanlık olmadı. Başarısız olduğumda geriye döndüm. Döndüğümde bir şey getirmiştim, sonunda onlarla tekrar yola çıkma cesareti gösterdim.
Bazen hayat üzerimize küçük ya da büyük gelebiliyor.
Tahliller sonucu 2014’te kalbimde delik tespit ettiler ve koşmamam gerekiyordu. Uslu bir çocuk oldum doktorları iyi dinledim. En sonunda tedaviler sonucu risk potansiyelim düştü ve koşmam için doktorlardan izin çıktı. Ve ülkemin her yerini koştum. Binlerce kilometre yaptım. küçücük bir bantta bile 24 saat koştum. Daha öğretici olan: cesaret ettiğim her şey beni ben yaptı.Her insanın cesareti içinde saklı.
Samsung GalaxyZ Fold2 Sponsorluğunda GQ Türkiye Men Of The Year Dijital Ödül Töreni 6 Aralık'ta!
