“Çukura düşmeden yürümeye, arabayı çarpmamaya, vapuru yakalamaya çalışan her İstanbullu ekstremcidir.” Hayko Cepkin’e söylemesi kolay...
Ben dövüş sporlarıyla başladım. Paraşüt, 99’da Viyana’da bir lunaparkta Spaceball adlı bir topa binmemle geldi. Klavyeciydim ve kazandığım konser parasının hepsini, o topa ne kadar biniliyorsa binerek harcadım. Sonrasında Foça’da bir konserin ertesi günü sabah kalkıp paraşüte gittim. İlk tandemimi orada yaptım. Önce tandem dediğimiz, eğitmene bağlı yaptığınız atlayış var. Sonrasında da AFF dediğimiz eğitim sistemi içine giriyorsunuz. AFF atlayışı demek, artık öğrencinin bir paraşütü var demek. Eğitmenler öğrenciye yeni yüzme öğretiyormuş gibi eğitim verirler. Dengenize, güvenilirliğinize, panikleyip paniklemediğinize bakarlar. Aslında yaptıkları biraz da insan sarraflığı.
Röportajın devamı GQ Türkiye Mart sayısında ve iPad edisyonunda
