Parcels ile röportaj yapmak, sadece bir grupla değil, tam anlamıyla yaşayan bir organizmayla konuşmak gibi — derin bir müzikal disipline, görsel bütünlüğe ve neredeyse telepatik bir uyuma sahip bir kolektif.

Durukan için oyunculuk, kalabalıkların enerjisinden beslenirken kendi sesini ve yorumunu ortaya koyduğu özel bir yolculuk. Kolektif işlerin gücüne inanıyor, zincirdeki en küçük halkanın bile oyunun kaderini değiştirebileceğini biliyor. Yine de her deneyimi kendi potasında eritip ona kendi imzasını atıyor. Sette sahne öncesi yaptığı Jim Carrey taklidi ise hem oyunculukla bağını hem de çocukluk heyecanını diri tutan küçük bir ritüel. Belki de bu yüzden, bugün sahnede hâlâ aynı tutkuyla oynuyor; izleyiciye geçen ışığı ve sahiciliğiyle akılda kalmayı başarıyor.